Maandagavond is onze vaste roeiavond en zo ook op maandag 11 september. We vertrokken rond 19.00 uur en besloten richting de plas te varen. Het was erg rustig op het water, vanwege het regenachtige weer. Er waren bijna geen andere roeiers en er was ook nauwelijks pleziervaart.

Maar de temperatuur was goed en wij maakten er maar het beste van. Richard zat op boeg, Jolande op twee, Albert op drie, Jorrit op slag en ik stuurde de boot. Eenmaal op de plas zagen we dat er iemand naar ons zwaaide vanaf een motorsloep. Ook werd er iets geroepen wat we niet konden verstaan. Ik veranderde de koers zodat we vlak bij de motorsloep kwamen. We zagen dat er twee personen aan boord waren. Zij legden uit dat ze motorpech hadden en vroegen of we een peddel bij ons hadden, zodat ze daarmee naar de kant konden komen. Helaas bleek de peddel die wij bij ons hadden veel te klein voor dit doeleinde. We dachten na over een alternatief.

Richard opperde dat we de motorsloep wellicht wel achter onze roeiboot konden hangen en ‘m zo voort konden slepen. De mensen op de boot grepen dit voorstel natuurlijk met beiden handen aan. Het ankertouw werd snel van het anker ontdaan en richting ons gegooid. Ik knoopte het touw met een stevige knoop vast aan onze boot. En nu konden we proberen te gaan roeien! Met man en macht hingen de roeiers aan hun riemen en we gingen gestaag vooruit, met de motorsloep in ons kielzog. Door het zware gewicht van de sleep, had ik niets aan het kleine roertje en was voor het sturen geheel aangewezen op de roeiers. Maar het ging allemaal heel goed en we hadden de grootste lol.

De eigenaren van de boot bleken ergens aan De Vliet te wonen in Voorschoten, dus we konden ze vlak bij hun huis brengen. Ze bleken wat foto’s en een filmpje van deze exercitie te hebben gemaakt en hebben die later op de avond nog naar ons toe gestuurd.

Esther Droppert