Geplaatst op 30-09-2021
- Categorie: Bericht
- Auteur: Hans Kruijssen
'Nelleke is met een paar vriendinnen gaan wandelen in Zwitserland. Zij ging nog een stukje door toen de anderen naar huis gingen. Zij is gevallen en in een diepe kloof terecht gekomen. Ze is pas vanochtend gevonden: dood’. Dat was het bericht van afgelopen dinsdag. Wat intens verdrietig dat te moeten horen.
Toen ik jaren geleden al weer Nelleke leerde kennen, vertelde zij in de sociëteit van Rijnland over haar zeiltocht naar Spitsbergen. Een avontuurlijke tocht, waarover zij met enthousiasme sprak, foto’s liet zien. Ik had het geluk om in kleinere groep het verhaal nog eens en uitgebreider te horen. Wat een tocht, om jaloers op te worden!
Nelleke was actief binnen de vereniging, was lid van de toercommissie, gaf instructie en roeide zeker driekeer in de week in diverse ploegen. Zij had een fijn gevoel voor organiseren. Een nieuwe toertocht verkennen naar de boerenbuurt op de Kaag. Kijken of er bruggen zijn die een echte hindernis vormen, per slot zei ze, je weet nooit of het nog wel klopt wat er op de waterkaart staat. Samen zochten we naar een mooie aanlegplaats voor de lunch; bij een kopje koffie op een terras praatte ze met enthousiasme over de tijd dat zij vroeger met haar zussen in die buurt zeilde. Zo’n tocht krijgt dan een hele aparte kleur. Genoten hebben we tijdens die stoerevierentocht: 20 roeiers op dichtbij, maar voor een deel toch onbekend water.
Twee weken geleden nog organiseerde zij de geuzentocht voor leden. Iedereen kreeg er na haar inleiding nog meer zin in. Zelf genoot zij ook van 9 boten met 37 roeiers door het groene hart, al die bruggen passeren in de Weipoortwetering, de lunch aan het Vrouwenvaart. En prachtig weer. Een geweldig succes.
Nelleke had er altijd zin, zag niet gauw bezwaren en stak haar handen uit de mouwen. Was belangstellend, had meestal wel een verhaal, een gebeurtenis, kortom een gezellig vrouw in gezelschap. In de toercommissie stimulerend; bij instructie altijd wel een aanwijzing probeer zo eens, dan gaat het vast beter, en in ploegen: onvermoeibaar.
Dat het zo gegaan is: iemand die veel gewandeld heeft in de bergen, niet per se een waaghals, intens droevig. We zullen haar enorm missen en houden de herinnering vast aan een lieve, ondernemende, echt bijzondere vrouw.
Bijzonderheden over een afscheidsviering komen pas nadat zij uit Zwitserland terug is in Nederland.
Hans Kruijssen
Wouter Koel
03 okt 2021 18:07
Bijzonder hoe Nelleke aan haar einde kwam en toch ook weer niet. Voor mij was Nelleke een echte avonturierster. Paar jaar geleden raakten we aan de praat in de sociëteit over ons beider passie zeezeilen. Nelleke vertelde dat ze afscheid had moeten nemen van haar aluminium Atlantic, een zeilboot voor grootse tochten, waaronder Spitsbergen, zoals hiervoor al genoemd. Nog gefilosofeerd hoe leuk het zou zijn zoiets nog eens te doen. Het bleef bij meerdere mooie roei toertochten op zoet water.. De laatste, door Nelleke georganiseerde, stoere vieren naar Oud Ade. Heel jammer dat het nu al afgelopen is. Wouter Koel
Lisette Elsinga
02 okt 2021 22:47
Ach. Wat een verdrietig bericht. Ik zag Nelleke op woensdagochtend altijd wel ergens onderweg naar Rijnland (lekker fanatiek fietsend) of in de buurt van het vlot. Ik herinner me vooral de ontmoeting fietsend rondom Leidschendam. Eenmaal Leidschendam gepasseerd zat ik met mijn 30 jaar jongere benen en op de racefiets plots weer achter haar. Ze had er echt goed de vaart in.. iedere keer als ik haar zag. Weer of geen weer.
Agnes Staallekker
01 okt 2021 23:23
Wat een vreselijk verlies. Nelleke was een geweldige vrouw die zeer gemis zal worden. Helaas kende ik haar maar kort. Verschillende malen hebben we geroeid en het was altijd een feest. Op het inloop roeien op zondag en bij verschillende tochten. Pas sinds zeer kort geef ik instructie en heb van haar zeer waardevolle en goede tips gekregen. Die gesprekken zal ik me zeker blijven herinneren.
Herman van Kleffens
01 okt 2021 20:29
Wat een schok toen ik dit bericht net las! Ik kende Nelleke al in deze zeventigerjaren toen zij net als ik in de Daniel den Hoed kliniek in Rotterdam werkte. Ik zeilde met haar in haar boot op het Haringvliet en kwam haar later weer tegen in Larvik waar wij beiden ieder in onze eigen boot zij in de Excalibur en ik in de Fan Fare arriveerden na de Colin Archer Memorial race na vertrek uit Lauwersoog. Daar hebben we heel wat leuke én minder leuke ervaringen uitgewisseld. Wat een verrassing toen ik bij Rijnland kwam en haar daar weer tegen kwam! Zij had inmiddels haar boot verkocht en zou nog weer eens bij mij aan boord stappen. Helaas komt dat er niet meer van. Ook ik zal haar missen.
Pauline de Blocq van Scheltinga
01 okt 2021 20:25
Ik val even stil. Nelleke? Nelleke! Samen reden we naar Alkmaar, in haar tuut, naar gos, hoe heet het ook alweer? Dat je bij andere verenigingen een kijkje neemt, en ook je eigen vereniging openstelt voor anderen. Bijzondere, nuchtere verhalen onderweg over Spitsbergen en zeilavonturen. Haar rug die haar opspeelt tijdens het roeien - ik herinner me iets over een ongeval dat ze had gehad, en waar ze (deels) van was hersteld. Kan het niet meer precies reproduceren. Jeetje, ik ben een tijdje niet op Rijnland geweest en binnenkort weer van de partij. Wat een gek idee dat Nelleke daar niet meer is. Dank je wel voor het bericht hierboven. Ik wens haar roeimaatjes en natuurlijk familie, vrienden veel sterkte met dit plotselinge verlies.
Nathalie van Leest
01 okt 2021 20:10
Jeetje wat heftig, sterkte allemaal
Edmee Meima
30 sep 2021 20:32
Het is ongelooflijk verdrietig
Lanny Tan
30 sep 2021 16:04
Mooi verhaal Hans “Nelleke waardig” Lanny