Ik vloog twee dagen voor de wedstrijd, op donderdag naar BudaPest, omdat ik mij goed en in alle rust wilde voorbereiden op de wedstrijd en een wereldrecord op zaterdag. Ik werd keurig op tijd met een shuttlebusje afgehaald op de luchthaven. Dit vervoer deelde ik met twee Russen, een man en een vrouw. Ze kwamen uit Sint Petersburg. De vrouw was blind of zeer slechtziend en zou mee gaan doen aan het wedstrijdnummer voor visueel gehandicapten. Veel meer kon ik er niet uitkrijgen, omdat hun kennis van Engels nogal beperkt was. Ik was eigenlijk wel benieuwd hoe het bij die race zou toegaan. Vermoedelijk zit er dan achter haar iemand (haar man/coach) die haar informatie geeft over snelheid en afgelegde afstand. Elke roeier mag namelijk een coach meenemen die achter je op een stoel zit. Die mag ook aanwijzingen geven.

Het was zo’n anderhalf uur rijden naar Györ.

RV Györ

Vrijdag haalde een van de Hongaarse Masters-Internationalroeisters, Gabi, mij bij mijn hotel op om naar RV Györ te gaan. Want daar wilde ik graag een laatste korte ergometertraining doen. Deze vereniging is vlak bij het oude centrum van Györ, gevestigd in een monumentaal, maar aftands pand uit omstreeks 1880. De daarin prachtig gelegen “sociëteitsruimte” met uitzicht op de rivier de Raba was echter als trainingsruimte verhuurd aan het nationale worstelteam. Gezelligheid, zoals bij ons op Rijnland, is er dus niet bij. Wel een gedeeltelijk aftands botenpark en een grote ruimte voor fitness, ergometers en een 8-persoons binnenbak. Beneden 5 graden wordt er namelijk buiten niet geroeid. Aan de muren buiten kan je zien dat het water van de rivier de Raba, een zijriviertje van de Donau, twee jaar geleden op de begane grond (waar het botenhuis is) tot 2 meter hoog had gestaan: dus veel schade. We zouden ze blij kunnen maken met onze afdankers. Toerroeien doen ze er niet. Momenteel worden 2 appartementen voor profcoaches aangebouwd in de oorspronkelijke monumentale stijl, die ook een eigen werkkamer in het gebouw hebben. Na de training in gezelschap van 2 jonge roeisters bleek de douche boven verwachting gelukkig lekker warm te zijn. Gabi bleek kamprechter te zullen zijn op de wedstrijd en kon nog wat andere praktische zaken voor me regelen, zoals het vervoer op de wedstrijddag naar de gloednieuwe sporthal: de Audi Arena. Audi is de grootste werkgever in Györ. In de wandelgangen van de Arena kon je Audi autostoelen als tribunestoel gekoppeld uitproberen.

Organisatie wedstrijd

De wedstrijd was zoals eigenlijk alle andere indoorwedstrijden die ik heb meegemaakt, goed georganiseerd. In vergelijking met de NKIR/Euro Open in Amsterdam was anders:

• Minder ergometers in de zaal (ca 30), waardoor er meer heats nodigwaren dan in Amsterdam. Een groot deel van de NKIR-nummers voor de nationale junioren en senioren was daarom naar de zondag verbannen.
• Elke twee roeiers konden samen naar een tv-scherm kijken om het veld of de heat te kunnen overzien, zoals gebruikelijk in de vorm van “bootjes” voorzien van plaats en actuele snelheid. Deze voorziening was er in Amsterdam helemaal niet. Daar was de enige info die je zelf kon zien je ergometerdisplay, waarop het verschil in meters met je voor- en achterganger wordt getoond.
• Ik kreeg (door mij zelf gevraagd) tijdens de race veel aandacht van de speaker in verband met mijn recordpoging. Ik had gehoopt onder de 8 minuten de 2 km te finishen, maar dat is desondanks net niet gelukt. Maar heb het record toch zeer ruim verbeterd.

Na de wedstrijd

Het was na de wedstrijd erg gezellig. Ik ging uit eten met een paar Engelsen die ook in mijn hotel logeerden, twee Duitsers, een jong roeiend echtpaar resp. uit de Oekraïne en Wit Rusland en twee Hongaarse roeicoaches uit Györ. Dit was een gezelschap met een hoog gehalte aan klerenkasten. Oekraïense Elena (27; deed mee aan OS Londen) had net als ik een wereldrecord verbeterd. Zij echter van het record van de open leeftijdsklasse. Zij mocht er dan ook zijn met een lengte van ca 1.95. Twee van de Engelsen waren marinemensen die hun ergometertrainingen doen op resp. een oorlogschip en een onderzeeër. Toen de Witrus Pavel (net zo’n dito reus als zijn vrouw) dit via Elena hoorde, kwam zijn weinig politiek verantwoorde vraag wat de Engelsman in die onderzeeër deed en of hij de wereld al rondgevaren was. Daar kwam een onder veel gegrinnik gegeven antwoord op in de trant van: “hunting enemies” en ja hij was inderdaad de wereld rondgegaan.

De meeste van mijn disgenoten gaan regelmatig ook naar de WK Indoorroeien (februari) in Boston. Misschien moet ik dat toch ook eens gaan doen. Het schijnt echt heel leuk en gezellig te zijn. Afwegen tegen de Head of the Charles, die ook in Boston is? Heb alweer wat contacten gelegd.

Mies Bernelot Moens