Dat is mooi van het bestuur en zo’n clinic is goed voor de onderlinge verhoudingen, herinner ik me uit mijn arbeidzame verleden. Maar waar en wanneer is die foto dan gemaakt? Die is gemaakt in voormalig Nederlands Indië in het jaar 1947 en toont de officieren van het 4^e Eskadron Pantserwagens op Java, voorafgaande aan de 1^e Politionele Actie, die kookten voor de manschappen. Graag had ik een dergelijke foto van het bestuur gemaakt in die hagelwitte schorten en dito koksmutsen. Hoe ik aan die foto kom? Hij staat in het boek “Mijn Ruiters” dat door de commandant van het Eskadron, de Ritmeester Jhr. Mr. M. de Jonge, veel later geschreven is. Zijn zoon, Marien, zit bij ons in de jaarclub. Ook in de jaarclub zit Carel de Villeneuve. Hij vertelde tijdens een van onze zoom-bijeenkomsten in de Coronatijd dat zijn grootvader vóór de oorlog betrokken was bij de sociaal-economische ontwikkeling van Java en hij koos ervoor na de onafhankelijkheid om de Indonesische nationaliteit aan te nemen om zijn werk af te maken. Hij bracht het tot de rang van onderminister voor de Indonesische regering bij de Verenigde Naties, organiseerde mede de “Conferentie van Bandung” in april 1955 en was bevriend met president Soekarno. Toen werd het Marien te machtig en siste duidelijk hoorbaar “de verrader”. Het conflict werd gesust maar daardoor kreeg ik het boek “Mijn Ruiters” te lezen, waarin deze foto. Grappig en hopelijk voor de lezers niet al te saai of niet ter zake, die kijk in het verleden.

Terug naar het kokende bestuur. Geen koksmutsen, maar wel schorten en ’s morgens op vrijdag de 26^e januari was een groot deel van het bestuur al doende met groenten snijden en andere bezigheden, want er moest voor ruim 50 personen worden gekookt. Toen ’s avonds de vrijwilligers uit alle geledingen van onze organisatie (ze waren er gelukkig niet allemaal, want ruim 50 couverts is zo’n beetje het maximum wat de sociëteit, de keuken en het bestuur aankan. Maar denk je eens in: de soevie, het aangepast roeien, de instructeurs, de onderhoudsploeg, de tuincommissie, het botentransport, de examencommissie, de veiligheidscommissie, de marathoncommissie en nog veel meer. 

Onze vereniging is er niet alleen voor het roeien, maar brengt daarnaast de leden bij elkaar om gezamenlijk activiteiten ten behoeve van de vereniging te ondernemen en in zo’n dynamische club is altijd wel wat te doen) de sociëteit betraden stonden de tafels netjes gedekt en ook waren er vaasjes met een lentebode daarin geplaatst.

Voordat de vrijwilligers aan tafel gingen had het bestuur nog een verrassing. Een heuse wijnproeverij. Er moest nieuwe witte en rode wijn  worden ingekocht en daarom had het bestuur drie soorten van iedere kleur laten komen en de leden mochten dan bepalen welke hun voorkeur had. Dat ging aan de hand van proeven (sic!) en op een flap-over kon men zijn voorkeur uitspreken door het plaatsen van een cijfer achter de bedoelde wijn. De wijn (wit en rood) met de meeste punten wordt aan het assortiment van de vereniging toegevoegd. Het goede nieuws is dat het nieuwe product voor dezelfde prijs als de oude wijn over de toonbank gaat.

Daarna schoven al die vrijwilligers aan en het was een bont gezelschap, omdat er geen tafels waren voor een commissie. Iedereen zat door elkaar is dat is goed voor de onderlinge kennismaking en zo hoort men ook eens iets uit een andere commissie. De keukenbrigade had goed werk verricht. Eerst een kopje pompoensoep en daarna een hartige appelflap, waarvan de naam mij ontschoten is. Het hoofdgerecht bestond uit rijst met een groentemix zonder vlees, waarmee de duurzaamheid in de vereniging ook weer gediend is. Als nagerecht een soort yoghurt met een keuze aan zoete ingrediënten en koffie of thee toe.

Dank je wel bestuur, dat we jullie gasten mochten zijn en dank je wel al die vrijwilligers die onze mooie vereniging draaiende houden. Dat was vroeger zo en is de ruggengraat van iedere organisatie wanneer en waar dan ook.

Joost Paijmans