Dat bracht de aanwezige leden aanwezig bij de op zaterdag 29 oktober gehouden botendoop wel in verwarring. Waarom zou je nieuwe boten kopen als je er tegelijk ook weer andere moet afstoten. Neem nou de “Blauwe Brug” een solide B-vier met stuurman (of vrouw), waarin ondergetekende maar liefst drie keer de Ringvaart-Regatta heeft geroeid. Er is geen boot in de loods waar niet iemand dankbare herinneringen aan heeft. Hebt u een boekenkast? Daar zitten vast tientallen boeken in die u niet meteen zult herlezen, maar waarin niet alleen een boeiend verhaal is opgenomen, maar ook veel uren leesplezier en als u zich met een of meerdere helden hebt kunnen identificeren is het moeilijk dat boek zomaar prijs te geven aan de milieustraat. Antiquariaten en tweedehands markten willen ze vaak niet meer hebben. Oude boeken genoeg, maar ik dwaal af.

Genoemde zaterdag was de ‘fine fleur’ van de vereniging na de zaterdagochtend-outing samengekomen (of vanaf de koffietafel naar buiten gejaagd) om daar drie nieuwe boten, de naam keurig afgedekt met Rijnland-vlaggen, te zien opgebaard. Neen, niet opgebaard. Beter is ‘klaar gelegd’. Hans Marten nam de microfoon, heette iedereen welkom, bevestigde de reden van de samenkomst en gaf het woord aan de ‘ceremoniemeester bij gelegenheid en commissaris Materieel’, Johan IJff. Hij hield het eveneens kort. De aanwezigheid van een ‘puts Vlietwater’ maakte al duidelijk waarover het ging en hij nodigde Edmée Meima uit naar voren te komen en alvorens tot de doop van een nieuwe skiff over te gaan enkele woorden te spreken. Dat was volgens haar niet haar ding dat spreken. Ze vertelde dat ze in een tractor had leren roeien en desondanks haar roeivaardigheid verder had ontwikkeld. De te dopen skiff was een Wintech Explorer 24. Een brede skiff bedoeld voor instructie en S1 roeiers en vergelijkbaar met de Dobbe en iets langer en smaller dan de Oude Rijn en de Ravesteyn. Daarmee is deze oefenskiff wat uitdagender en heeft een zgn. backwing rigger (achter de roeier i.p.v. ervoor) Deze eigenschappen komen Edmée als instructeur goed van pas, want ‘uitdaging’ is haar boodschap voor het aanstormende talent. En dan de naam. Ze heeft het water rondom de vereniging goed leren kennen, zodat voor haar een bruggetje naar de naam van de nieuwe boot snel gelegd was. Zij greep de overhandigde puts en doopte de skiff “Korte Vliet” en wenste het vaartuig behouden vaart.

Vaart, dat zat er bij deze doopplechtigheid ook in, want meteen daarop nodigde Johan Michiel Pluim uit om de doop van een nieuwe ‘dubbel vier’ voor zijn rekening te nemen. We kennen Michiel als de commissaris Gebouw die met grote ijver, kennis en doortastendheid de verbouwing voor zijn rekening had genomen. Hij knipoogde naar de nieuwe roeiloods en zei dat mogelijk een nieuwe uitbreiding nodig was. Maar eerst vertelde hij dat hij bij het begin van zijn studie bij de Delftse Studenten Roeivereniging Laga wilde roeien. Hem werd de maat genomen en de gang naar de boot als roeier en ook als ‘lichte pik’ werd hem ontzegt. “Jij gaat sturen”, was de boodschap en dat deed hij dan maar. Hij volgde zijn vrouw Elsbeth naar Rijnland en ontwikkelde zich daar, net als ondergetekende, verder van stuurman tot roeier. De volgende doper vroeg hem tot het bestuur toe te treden als commissaris Gebouw, want grote plannen lagen in het verschiet. Deze wedstrijd dubbel vier met stuurvrouw (of –man), aldus Michiel en wellicht ingefluisterd door Johan, is een Filippi voor lichte roei(st)ers met een gemiddeld roeiersgewicht tussen 60 en 80 kg. Deze boot is speciaal voor Rijnland gemaakt met een achterin zittende stuur (typisch Nederlands overigens). En dan de naam. Voor het vinden van een ‘Lustoord’ of ‘Buiten’, moet goed gezocht worden in de omgeving van de roeivereniging, want menig boot werd al van zo’n naam voorzien en overige buitens zijn schaars. Als je zo goed moet zoeken en in het rond kijken zal niemand de naam verbazen. “Ik doop u De Vrije Blick en wens u behouden vaart”, besloot Michiel zijn toespraak.

We zeiden het al: ‘de volgende doper’ was niemand minder dan Evert Gianotten, de vorige voorzitter van de vereniging en ook degene onder wiens leiding de verbouwing werd uitgevoerd. Met het oog op de vorige doper zou je hier bijna van een ‘dubbel twee’ kunnen spreken, maar in dit geval werd het een “C-twee met stuurvrouw (of -man)”. Het toegestroomde publiek was tevreden over de woorden die de oud-voorzitter over de vloot en het gebouw uitsprak. Wat gaat het worden? Verbouwen of afstoten? Daarmee laat hij het bestuur ‘in arren moede’ achter. Wat te doen? De nieuwe C-twee deerde het niet. Die zag met de doop en de naam “Te Werve” een mooie toekomst voor zich en als laatst gedoopte boot zou deze voorlopig niet worden afgestoten.

De skiff werd daarop ‘voorgeroeid’ door Marije Jurriens. De 4x+ is werd bemand door Lia, Elsbeth, Evelien en Joke met (uiteraard) stuurman Michiel en de C2x+ door de familie Huisman met Jacques, Toos en stuur Wim. Het was 29 oktober, bijna windstil en meer dan 20 graden Celsius. Wie wil er dan niet het water op en zeker met deze drie nieuwe aanwinsten?!

Joost Paijmans

 meer foto's