Door de beperkingen vanwege de ‘Corona-cisis’ of de ‘pandemie’ hebben we twee maanden niet geroeid. Als je niet roeit breek je ook geen records op dat gebied. Een wijsheid als een koe. Toch, maar toen was de jeugd al actief en was er voor de leden geen alternatief dat te skiffen, werd in die begin-periode een record gebroken. Daarover later meer.

Ik schrijf dit stukje omdat ik in september 2019 maar liefst 50 jaar actief was in de roeisport. Eerst als stuurman, maar bij Njord (waar ik na de groentijd botweg werd ingelijfd) moest een stuurman ook leren roeien, want anders begreep hij niet waar hij mee bezig was. Dat van die stuurtouwtjes begreep ik wel. Trek je links, gaat de boot die kant op en andersom. Ook was me duidelijk dat als je bij de ‘inpik’ “in” brulde je aangaf er iets van te snappen. Toen de coach dat 1000 maal gehoord had, vroeg hij vriendelijk of ik ook iets anders kon zeggen. “Jazeker” was mijn antwoord en begon ik aan een serie van 1000 maal “uit”. Lollig! Maar toen nam hij me mee naar de ‘bak’, zette me daarin en legde uit waar het om ging bij het roeien en welke invloed ik daar op welke wijze op uit kon oefenen. Verder was er een ‘overnaedsche’ skiff, de “Olle”, en zei hij mij me daarin verder te bekwamen en zo geschiedde.

In mijn eerste jaar was Dirk Nieuwland mijn slag in een lichte acht en stuurde ik de Head en roeiden wij de Varsity (blik) en ook in Ratzeburg (geen blik) en kon ik de pleisters op de naam SRV Njord van mijn roei-jasje verwijderen. In het tweede jaar was Peter van Gessel mijn slag in de Nieuwelingen vier met stuurman en won de ploeg de Varsity en de GRB (2 x). Met Peter en Elisabeth Tellegen zat ik ook in het bestuur dat het 100-jarig bestaan van Njord vierde en het predicaat ‘Koninklijke’ verwierf voor de oudste Studentenvereniging van Nederland. Later heb ik de Europese kampioenschappen voor junioren in Macon (Fr) gestuurd en werden we vierde in de acht en was Arie Bos mijn slag. Ik woog toen 57 kg. Als ervaren stuurman werd je ieder jaar wel gevraagd een ploeg te sturen en ik heb nog verschillende malen bij “De Maas”, “Gouda” en zelfs nog bij Njord de “Head” gestuurd tot een huidig totaal van 28x. Omdat Carien in 1983 gevraagd werd bij Rijnland te roeien in een ploeg met Miep, Ineke Graeber, Trui Visser en onder meer Elisabeth Tellegen werd ik steeds weer gevraagd die ploeg tijdens de Head te sturen. Van die 57 kg was toen niet veel meer over, integendeel.

Ik heb op Rijnland ook nog een jeugdploeg gecoacht die de Head won. Toen een ploegje waar ik stuurde een zieke slag telde werd mij gevraagd van plaats te wissen en zo begon ongeveer in 1995, net na de verhuizing naar het huidige gebouw, mijn (tweede) roeicarrière bij de RV Rijnland. In die tijd werd ook de ZAMIP geformeerd en werd ik gevraagd in die ploeg te figureren.

Deze ploeg was er als de kippen bij zodra het weer mogelijk was te skiffen. Skiffen?! In zo’n akelig smal ding? Jazeker. Maar ik had al 20 jaar niet geskifft. “Wenn schon, denn schon”! Zeggen de Duitsers en mijn eerste outing met Arthur in de “Ravesteyn” op Hemelvaart was een succes. De vereniging had een “Covid-coördinator” ingezet, die er op toeziet dat alles volgens protocol gaat met éénrichtingsverkeer, handen en materiaal ontsmetten en afstand houden. Op de Vliet was het om 10.00 uur al kermis, maar op het meer heerste rust en kon ik na twintig jaar weer in een skiff te zitten alles nog eens doornemen. Riemen altijd vasthouden en geen domme dingen doen. Toen wel ja! Maar een paar dagen later gingen we er met een zestal leden van de ploeg op uit. Harde wind, veel bootjes, maar ik zou het wel redden. Bij het uitzetten bleef mijn riem achter het randje haken en toen hield ik geen ‘veilig boord’. Na anderhalve seconde kopje onder! Als dat geen record is!

Woensdag gaan Arthur en ik het weer proberen.

Joost Paijmans