Het staat nog niet in ieders agenda, maar de datum nadert. Althans, over een maand is het zover. De zoveelste editie van de Rijnland-Marathon vindt plaats op zaterdag 26 augustus en iedereen wil meedoen. Iedereen? Begint steeds weer datzelfde rondje van 55 km niet te vervelen? En inderdaad wordt al jaren achtereen dezelfde route afgelegd, alhoewel eerdere versie over de Rijn naar 's Molenaarsbrug voeren om over de Wijde Aa weer richting Leiden te gaan. Maar er waren ook stemmen die zeiden dat het oversteken van de Kaag van de Zijl naar Sassenheim met windkracht vier en meer een hachelijke onderneming is en dat er, om de marathon in alle gevallen door te laten gaan, een alternatieve route moet zijn waarbij het open water van de Kaag wordt ontweken.

De route wordt door de ZAMIP-ploeg georganiseerd; eerst door Jan Doffegnies die naar RIC is verhuisd en lagen door o.a. Gijs en Gerbrand. Deze twee heren maakten zich sterk voor een windluwe, alternatieve route en toen die gevonden was kwam de idee om die route als nieuwe route aan te bieden.

Maar de routeplanner is ook niet onfeilbaar en alhoewel de kaart geen obstakels leek op te leveren, was het plan om deze route 'voor' te roeien en te bezien of deze ook van voldoende kwaliteit was om de deelnemers aan de Rijnland-Marathon er overheen te sturen.

Daarom stonden Gijs, Job, Martin en ondergetekende op zaterdag 23 juli om 8.30 aan het vlot om in de wherry "De Valk" de route te beproeven. Een interessante bemanning met verschillende karakters. Ondergetekende, die al vele marathons heeft geroeid en ook die van Rijnland, dacht: "Ik zie het wel en vind alles goed". Job daarentegen is een grote optimist en ging mee voor de pret omdat die route er goed uitzag en wat zou er nu kunnen gebeuren? Een beetje wind en een paar druppeltjes en dan moet het ook nog tegenzitten?! Martin daarentegen is wat zwaarder op de hand en als hij zijn medepassagiers een beetje kan opjutten is voor hem de tocht bij voorbaat al geslaagd. "Een beetje wind"? Zei hij. "Laatst was er een tornado in het land. Dat zou ons ook kunnen gebeuren en een paar druppels. Voor je het weet vallen hier ook hagelstenen zo groot als oliebollen. Met een "Je weet het niet" onderstreepte Martin zijn deprimerende betoog! Toen Martin daarna nog over die loslopende leeuw in Berlijn begon, liet Gijs, die uit wat serieuzer hout is gesneden, weten dat het welletjes was en dat er maar eens begonnen moest worden.

Dat was goed. Martin en Gijs namen de eerste roeibeurt voor hun rekening en onder het vallen van wat druppeltjes werd om 8.30 uur opgewekt aangesloten bij de halve vloot van de vereniging die net waren vertrokken in skiffs, tweeën en vieren en ook een aantal dubbel-achten voor hun oefeningen richting Leidschendam. De bemanning van De Valk had andere plannen en ging de plas op en daarna de Meerburgse wetering. Je kunt je natuurlijk alleen met roeien bezighouden, maar er is zoveel moois op het water en aan de kant. We zagen een reiger die een muis ving, een fuut een kikker, ooievaars, reigers bij de vleet en talloze watervogels. Aan de oever lag een kudde schapen. Zij volgden ons met hun ogen tot we achter waterlelies, lissen, kattenstaarten en valeriaan uit het zicht verdwenen. In zo'n wherry kun je gemakkelijk wisselen van roeiers en stuurlieden, door de riemen los te laten en 'om te lopen', waarbij gebukt rechts en linksom van plaats wordt gewisseld. De kunst is een luw plekje op te zoeken om de operatie snel te voltooien. Daarmee is zo'n logge wherry vaak sneller dan C-materiaal, die moet aanleggen om te wisselen.

En het weer? Dat viel reuze mee. Slechts één keer moesten de regenjassen aan, waarna de bui natuurlijk meteen ophield en de wind was mild. Eerst tot aan de Kaag mee, dan op de Zijl een stukje tegen, maar in de beschutting van de stad en rietkragen had de ploeg er geen last van. Na Leiden de Haarlemmer Trekvaart op en bij het golfterrein in de beschutting van alles wat de natuur te bieden heeft de Maandagse Wetering op. Niet alleen de waterlelies en de kattenstaarten, maar ook de gele plomp, de teunisbloem, het peenkruid, de walstroleeuwebek en het harig wilgenroosje. Je moet er maar oog voor hebben.

De Maandagse Wetering mondt uit op het Oestgeester kanaal en meteen daarop bakboord uit naar de Rijn en weet iedereen de weg naar Rijnland. Tot het jaar 2000 ongeveer voer je tussen het Haagsche Schouw en Rijnsburg door weilanden. Nu is dat volgebouwd met prestigieuze woningen. Waar de de door demissionair minister De Jonge bepleite ‘sociale woningbouw’ verrijst is niet duidelijk. Hier aan de Rijn in ieder geval niet. Verder kennen we de route en ontwijken we natuurlijk de ducdalf tussen de Spoorbrug en de Waddingerbrug aan het begin van het ‘kanaal’. Dat is ook een voordeel van een wherry. Door ieder half uur te wisselen wordt je niet echt moe en krijg je geen blaren; wij in ieder geval niet.

Waarde Rijnlanders. Mooier kunnen wij het niet maken. Ook met wat kleine buitjes en soms WK 4 was het een genoegen om deze tocht te varen. We gaan nu op de site de route aanpassen, verder wat wijzigingen aanbrengen en de inschrijving openstellen. Namens de organiserende ZAMIP nodigen wij jullie van harte uit mee te doen. 26 augustus is de dag. Doen dus!

Joost Paijmans