Wat was het weer koud voor de loods waar een drietal boten met vlaggen over de naam gereed lag om gedoopt te worden. Johan wees ons er op dat donderdag j.l. op de ALV het vlootplan was goedgekeurd en dat er nu al drie nieuwe boten lagen.

Vervolgens riep Hans-Marten tot de orde en vroeg Lanny Tan (die getuige de foto´s van de Korte Vliet Wedstrijden ook heel goed fotograferen kan) naar voren te komen. Zij had haar woorden goed voorbereid en riep de boten van de vereniging die met ´geest´ eindigen in de herinnering. Wat waren die geesten en waren er zoveel dat een groot deel van de vloot daarmee getooid was? In deze gevallen betekent ´geest´ een langwerpig hooggelegen bouwland op oude strandwallen en vandaar dat vele buitenplaatsen in de omgeving het achtervoegsel geest dragen. En, aldus Lanny, was er weer een loot aan deze stam ontdekt en na het verwijderen van de vlag doopte ze de boot “Boschgeest” en voegde daarmee een C2x+ aan de toerroei-vloot toe. Toch keek een aantal leden bij het horen van die naam achterom of toch niet een ´geest´ over het hoofd was gezien en vonden gelukkig steun in de bekende gezichten van hun clubgenoten.

Daarna vroeg Boujou om aandacht. Niet onverwacht overigens omdat de te dopen skiff getooid was met de lustrumvlag. Boujou keek ook eens naar boven of daar, al dan niet op een wolk, de geest van een oude bekende te zien was. En als die er was wilde ze het daarover hebben en laagje na laagje pelde ze de mist rondom de naam van de te dopen skiff af tot het duidelijk was welk erelid zijn naam aan deze boot zou geven. Toen Boujou het tenslotte over de ´weegstenen´ bij het vlot  had was het de meeste leden wel duidelijk. De boot zou de naam van Hein Diebels dragen. Deze aimabele man, die zoveel voor de vereniging had gedaan, was in 2005 op Rijnland achter de bar ineen gestort. Ondergetekende had toen als voorzitter de droeve plicht het nieuws aan zijn echtgenote Cécile mede te delen. Het is alweer twintig jaar geleden, maar goed dat Hein Diebels met deze doop weer in ieders herinnering is gebracht. Boujou noemde vervolgens onze ´jeugd-kanjer´Juliette die de boot zou voor roeien en doopte de boot niet alleen met een ´puts Vlietwater´ maar ook met een daarvoor bewaard beetje water uit de Po, waarop een grote Rijnland-delegatie met groot succes de ´Silver Skiff´ in Turijn, een wedstrijd op die rivier over 11 kilometer, geroeid heeft.

Na Boujou betrad Jan Schulten het strijdperk en hij ging een vier zonder stuurman/-vrouw dopen. En volgens de traditie passeerden de in de buurt aanwezige buitenplaatsen, die aan menige Rijnland-boot zijn of haar naam geschonken heeft. De namen van de nog aanwezige plaatsen, aldus Jan, waren al vergeven, maar in de heel vroege geschiedenis van deze contreien was er in de veertiende eeuw een kasteel Rosenburch, dat werd belegerd door Graaf Willem V en waarbij voor het eerst buskruit is gebruikt. Daarmee was de geschiedenis van het kasteel niet ten einde, maar werd wel in nevelen gehuld. In ieder geval vermeld de historie dat een nieuwbouw met dezelfde naam in 1728 werd afgebroken. Genoeg gesproken zei Jan, pakte zijn puts water, en doopte de vier met de naam Rosenburch.

Vervolgens werden de boten voor geroeid door Juliette, door een drietal toerroeiers en een selectie uit de dames Veteranen-C. Daarna ging de Souvie rond met bubbels en of Beerenburg en daarna verdwenen de dopers, de voorroeiers en het publiek naar de warme sociëteit.

Joost Paijmans