Als er storm uit het zuidwesten wordt verwacht loop ik de loods in om de balken ervoor te gooien. Bij binnenkomst in de loods was het zo stil dat ik de Sandhorst hoorde kreunen, “Ze hebben me vergeten ik lig hier maar te verpieteren”. De vieren boven haar, Duivenvoorde, Hoornwijck, Veelgevaer hoor ik een ruis bevestigen: Ze hebben ons al in geen 6 weken aangeraakt. De Dorrepaal en Leeuwenberg geven een kreun. De skiffjes en tweetjes laten wijselijk niets van zich horen.

“En wat denken jullie van mij ”zegt de Daan van de Linden vrij duidelijk. Ik mocht dit jaar maar een paar keer het water mogen proeven. En anders was ik toch wel de meest gebruikte boot die het lekkerste roeit, het makkelijkste stuurt en het snelste was. En ik mocht altijd mee naar alle wedstrijden. De Koos Bazuin antwoord: niet zeuren jo. De Jaap Peters: “kweet niet waar jij het over hebt?” Als ik de loods weer uitloop is er weer die drukkende stilte. Terwijl ik het terrein afloop hoor ik de arme grote botenwagen, groen van verlatenheid zeggen: Weet je nog Kopenhagen, München, Bled, Boedapest, Head’s, Heinekes, Spaarne, Tromp. Ja zeg ik, wat hebben we veel beleeft en wat hebben we toch gouden jaren gehad dat we dat allemaal hebben kunnen beleven. Die herinneringen houden ons hoofd boven water. We blijven geloven dat alle vieren en achten weer gevuld worden met Rijnlanders die nieuwe dingen gaan beleven. En dat de stof van de rompen wordt gespoeld en de botenwagen weer gevuld wordt en grijs gaat glunderen.

Saskia de Vlas