Dat waren de woorden van Duco van Golverdingen bij het dopen van de nieuwe zware dubbeltwee, de “Adegeest”. Waar waren jullie op 31 december 2005? Weten jullie het nog? Het was de dag dat Duco en zijn vrouw Corrie er in de Adegeest op uit gingen richting de watertoren. Onderweg, op de Korte Vliet kwamen zij een leeg vrachtschip tegen. Die hebben een grote zogenaamde ‘dode hoek’ in de vaarrichting van honderden meters en ook snijden deze grote schepen bochten af en komen dan gevaarlijk dicht langs de verkeerde wal. Dat ontslaat ze natuurlijk niet dat ze wel moeten uitkijken voor tegemoetkomend verkeer. In dit geval Duco en Corrie in de Adegeest. Op die fatale dag zagen ze het gevaarte dichtbij opdoemen en er was geen ontsnappen aan. Uit de boot gesprongen op hoop van zegen. Beiden werden tot onder het schip gezogen en wisten ternauwernood het vege lijf te redden. Duco kreeg zoveel water binnen dat hij voor zijn leven moest vechten. Het is inmiddels meer dan 18 jaar geleden en de wonden zijn geheeld, maar toch stonden de nekharen van de leden overeind dit verhaal (weer) te horen.

Desalniettemin belette het Duco niet op verzoek van het bestuur de nieuwe dubbeltwee te dopen met de naam Adegeest. Wie had dat beter kunnen doen? Na afloop van de doop brachten Hans-Marten en Lucas de Adegeest naar de Vliet en roeiden de boot voor onder applaus van de toegestroomde leden en een traktatie van de ‘Soevie’ voor de aanwezige leden.

Nou, dat is mooi van Duco met dat verhaal en het zal zeker een aandachtspunt of een les voor de leden zijn. Maar er is meer, vertelde Christa, de Commissaris Opleiding en Veiligheid in het bestuur.

Er is contact gelegd met alle commissies die iets te maken (zouden kunnen) hebben met ‘veiligheid. Denk niet alleen aan wat Duco en Corrie is overkomen, de veiligheid op het water dus, maar ook aan de onderlinge bejegening, de zorg voor de vloot, brandveiligheid, voedselvergiftiging en denk er ook eens aan wat de schade is als je een stellage met skiffs op je hoofd krijgt. Ondergetekende heeft wel eens het stoeltje van de Allemansvriend op zijn hoofd gekregen toen hij onderop het stoeltje van de Weipoort zocht. Ook de Arbo-richtlijnen in de werkplaats zijn van toepassing. Onze oud-bootsman Peter van den Berg heeft erop aangedrongen dat de werkplaats in 2005 en later aan die eisen werd aangepast.

Maar welke commissies doen er dan mee in dit ‘veiligheidsoverleg’? Nou, tel maar na: commissie instructie, examencommissie, toercommissie, jeugdcommissie, commissie aangepast roeien, wedstrijdcommissie, vlootcommissie, sociëteit- en evenementencommissie, vertrouwenspersonen en natuurlijk de nieuwe commissie veiligheid, waarin vertegenwoordigers van bovengenoemde commissies zijn opgenomen. Inmiddels is al een paar keer bijeengekomen met webmaster Bernard Wortelboer, die ook de leden administratie doet, met Maria Post van het toerroeien, Hans van Willigenburg van de vlootcommissie, Joke Korevaar van het afschrijfprogramma en ondergetekende van de examencommissie en meer. Een belangrijke rol van de examencommissie is om iedereen die een boot uitbrengt bewust te maken van de gevaren. Belangrijke items zijn zorg voor het materiaal, zoveel mogelijk stuurboord (rechts) houden op het water, regelmatig omkijken, ken de verkeerslichten bij de bruggen en weet wanneer er een vaarverbod is.

De veiligheidscommissie stelt een veiligheid(actie)plan op, dat eenmaal per jaar wordt geëvalueerd en waar nodig bijgesteld en zorgt samen met de portefeuillehouder voor eenduidige en toegankelijke documentatie en voor actieve communicatie van het thema veiligheid in brede zin. Daarnaast beheert de veiligheidscommissie de registratie van incidenten en (bijna-) ongevallen en draagt samen met betrokken leden en commissies zorg voor de analyse en voor de rapportage aan het bestuur. De vereniging heeft ook een RIE, een wat?

Een Risico-Inventarisatie en Evaluatie. In dat document worden alle aspecten in de vereniging benoemd en wordt bekeken of er risico’s aan verbonden zijn. De veiligheidscommissie is nu bezig met het doorlopen van al die aspecten en te bezien of er risico’s aan verbonden zijn, hoe groot die risico’s zijn, het bedenken van maatregelen om de veiligheid te vergroten en of de huidige tekst moet worden geactualiseerd. Een pittig werkje.

Wie kent Johan Cruijff? (Wie niet?) U kent zijn filosofische beschouwingen: “Je vat het pas als je het snapt”. De veiligheidscommissie ziet het als haar taak de leden bewust te maken van alle gevaren. Maar hoe doe je dat? We kunnen bijeenkomsten organiseren met fysiotherapeuten en de reddingsbrigade, een cursus hartmassage, theorie- en praktijkexamens voor nieuwe roeiers, vertrouwenspersonen benoemen en ook een cursus omgang met materiaal. De voordracht van Duco heeft, denk ik, alle aanwezigen aan het denken gezet. “Dat zal mij niet overkomen”! En ook dit stukje, hoe onvolledig ook, is een bijdrage. Wacht maar af. Jullie zullen meer van de veiligheidscommissie horen, want het gevaar loert overal, vooral daar waar je het niet verwacht.

Joost Paijmans

Speech Duco van Golverdingen