Woensdag 25 januari overleed Ann-Britt Gunilla Edman
geboren 12 november 1948 in Göteborg in Zweden

Woensdag 1 februari is er om 14 uur een herdenkingsbijeenkomst op Rijnland

Lieve Ann-Britt,

Wat gaan we je missen, nu je ons verlaten hebt na een vredig afscheid.

Herinneringen buitelen bij mij over elkaar. We leerden je al uit de verte kennen door de verhalen van Gunilla met wie je elke vrijdag naar Roeivalidatie ging om te roeien. Met haar was je september 2003 naar Rijnland gekomen naar een open dag. De aanpassing van een stoeltje hadden we toen nog niet. Hein Diebels heeft hiervoor een slim ontwerp gemaakt voor in de Windlust. Toen het stoeltje er was ben je op Rijnland komen roeien, de Windlust werd jouw favoriete boot. Lichtere boten of riemen konden jouw niet overtuigen.

Jij roeide op je best in de Windlust, het was jouw boot.

Herinneringen, kort geleden toen we vanwege de kou gingen ergometeren zei tegen me:” weet je nog dat we vroeger in de winter weer of geen weer 2x naar Rijnland kwamen om te ergometeren i.p.v. het roeien. Toen waren we jong en konden beter tegen die kou, dat lukt nu niet meer”. Dat weet ik nog, we kregen instructie en jij schreef daar daar een stukje over, hoe goed die roeibeweging voelde; “Een ergometer past goed bij mij, het is een harmonie tussen mijn lichaam en geest.“

Je was heel betrokken bij ons roeien op Rijnland. Je ging mee met onze tochten ook als zelf roeien niet haalbaar was. En je genoot dubbel als we gingen roeien op de Rotte, vanuit Roeivalidatie, waar je heel dierbare herinneringen hebt liggen.

Je dacht altijd enthousiast mee als we een menu moesten bedenken voor een gezamenlijke lunch. En voor de najaarslunch in 2007 werd dat o.a Zweedse gehaktballetjes. En daar zou jij voor zorgen, hulp sloeg je af. Je kwam met een hele pan vol heerlijke Zweedse gehaktballetjes naar Rijnland en voor de zekerheid nog wat van Ikea.

En ik moet ook denken aan de cadeautjes die jij voor ons roeiers bedacht samen met je vriendin Aitske. Toen was de groep kleiner en hadden we een verjaardagspotje. Je verraste ons met allerlei kleine dingetjes, vaak een schot in de roos. Het uitpakken ging altijd glunderend.

Roeien en die contacten die er voor jou zo bij hoorden zijn heel belangrijk voor jouw geweest. Je schreef hierover in een zelf geschreven portret: Roeien, MS en ik. Als sportvrouw, je hebt wedstrijden gezwommen, onderstreep je hier het belang van in beweging komen ook met MS. Je schreef: “Een dagje roeien zou ik daarom ook wel een ‘sociale opkikker’ willen noemen.”

Ja Ann Britt we gaan je missen. We bewonderen je om hoe jij met je beperkingen omging. Hoe jij vorig jaar, na een jaar revalidatie, waarin je met weer minder kunnen, er toch weer kon zijn op jouw zo eigen wijze met je betrokkenheid en je vriendschap. Ons liet meegenieten van hoe jij intens genoot van het roeien, je was naar de plas geweest en wat was het daar mooi.