24-06-1946  -  30-01-2019

Ingrid is niet meer onder ons, de vogel is uitgevlogen zo schreef Gert Jan ons

 NAR 2018 roeien op de Zaan

Zij roeiden het langst van ons allen bij de CARR. Zelfs daarvoor roeide ze al op Rijnland met Arie en Dicky en ook Addy. Zij was bij de start van het aangepast roeien op Rijnland nu 20 jaar geleden. Na haar CVA in 1996 en revalidatie is zij gaan roeien. Het is roeien geworden omdat het bij haar hoort vertelde ze, in een eerder leven had ze geroeid in galeischepen. Ze kon dat heel overtuigend vertellen. Nu heeft het roeien haar vooral goed gedaan en daar kon ze ook heel goed over vertellen. Dat deed ze in 2007 voorafgaand aan een lunch. Hoe is het om wakker te worden en dan de helft van je lijf niet aangestuurd te krijgen. Hoe tijdens de revalidatie wat spieren weer wat mee gaan doen en hoe lastig het is om veel maar met één goede hand te kunnen doen, hoe je dat leert en oefent en bij kan vloeken. Maar de roeibeweging vertelde ze heeft me weer heel gemaakt. Doordat die arm, hand, die niet meer zoveel kon, op de riem meebewoog gingen kleine spiertjes meedoen. Die doorbloeding, ze weer voelen, betekende voor haar dat ze zich weer heel voelde, niet meer bestaan uit twee helften. Ze heeft daar een mooi schilderij van gemaakt, waar ze weer heel wordt. 

Schilderen is heel belangrijk voor Ingrid geweest, uiting geven aan hoe zij zich in dit leven voelde staan. En schilderen lukte haar, ze had oplossingen om het doek, het papier op zijn plek te houden, daarvoor had ze die lastige hand niet echt nodig. Ze kon zich heel goed alleen redden. 

En tot haar eigen verrassing kwam Gert Jan weer terug in haar leven, ze kenden elkaar van vroeger, in dezelfde straat gewoond? Bevriend geweest. Velen van ons waren bij hun huwelijk. Het betekende wel dat Ingrid in Heemstede ging wonen met het Spaarne om de hoek. Maar ze bleef bij de CARR roeien, hier had ze haar roeiwortels, haar draai gevonden en daar zou ze dat niet vinden was haar overtuiging.

Ingrid kwam elke dinsdag met haar auto naar Rijnland tot dit opeens niet meer ging, ze verdwaalde. Toen bleek dat er sprake was van dementie, een heel harde diagnose voor een vrouw die zich zo fier staande wist te houden na haar CVA. Ingrid is blijven roeien, Gert Jan kwam met haar mee totdat het niet meer ging. Enkele maanden nadat zij met roeien gestopt was, overleed zij aan de gevolgen van haar ziekte.
Wij zullen haar herinneren om haar doorzettingsvermogen, verhalen en vrijheidsliefde.

Hetty Vogelesang

1/2 + 1/2 + roeien = 1