Waarom je als betrekkelijk nieuw lid meewilt op de meerdaagse van Rijnland naar de Weerribben? Redenen genoeg: nieuwe roeiers leren kennen, een mooi natuurgebied ontdekken vanaf het water, en natuurlijk lekker drie dagen achter elkaar roeien!

Op de maandag van vertrek, 30 april, kon ik verschillende redenen bedenken om niet (meer) mee te willen. De belangrijkste reden: het weer; te koud voor de tijd van het jaar, te nat en te winderig. Drie dagen achter elkaar roeien en slapen in een tent leken ineens geen goede plannen meer. Ik zag er nu tegenop. De geplande dagtochten van 30 en 35 km en één korte van 15 km, zou ik dat wel kunnen volhouden? Hoe doe je dat wanneer je handen onder de blaren komen te zitten, wanneer je nat en koud bent en je spieren opspelen? Tot nu toe was ik vanuit onze thuisbasis aan de Vliet nog nooit verder geweest dan de Kaag (openingstocht vorig jaar) en het Geertje.

Maar ja, we hadden ons opgegeven, onderdak geregeld voor de hond, ingesteld op een paar dagen helemaal weg. Het was gewoon te laat voor twijfel, gepiep of gepieker. Gelukkig was de organisatie van de meerdaagse in zeer hartelijke, meedenkende en flexibele handen en kon de tent nog worden ingeruild voor een trekkershut. En gelukkig was de groep Rijnlanders hartelijk, gezellig en open, viel het weer en de blaren mee, was de omgeving prachtig, is een lange dagtocht in een wherrie met om het halve uur de wissel van roeien naar sturen/kaartlezen zelfs voor dit watje goed te doen en blijk ik drie dagen achter elkaar heel veel roeien heel leuk te vinden!

Bij de briefing op maandagavond bleek al snel dat onze kapitein, Jacques Huisman, niet van plan was het hoofd te buigen voor het weer. Het plan om een lange tocht van 30 km langs Blokzijl te varen werd omgebogen. Na een rustig ontbijt zouden we de tijd hebben om ons te vermaken in het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten. Daarna de boten klaarmaken voor vertrek, en ’s middags zouden we onze energie toch nog kwijt kunnen in een ingekorte tocht van 18 km door de Weerribben. Ter bevordering van de onderlinge kennismaking werden alle stellen uit elkaar gehaald en in verschillende boten ingedeeld.

Om half twee regende het niet meer, een goed moment om te vertrekken. Via de Kalenbergergracht naar het Jurries. Hier stond de wind pal tegen, de roeiers moesten op de benen. Na de Hamsgracht en een korte stop bij de uitkijktoren moest er een keuze gemaakt worden. Nemen we de kortste route terug naar de Kluft, of doen we een extra lusje via de dorpjes Nederland en Muggenbeet. Twee C-vieren besloten zich te wagen aan wat extra kilometers. Bij Nederland werd het vaarwater erg smal en besloot één van de C-vieren toch maar om te keren. Dit ging niet helemaal van een leien dakje. De wind waaide de boot in een ongunstige hoek. Er moest een niet erg welwillende fietsers te hulp schieten om de boot te keren. De bemanning van de Knip liet zich niet ontmoedigen door dit tafereel en de stuurmanskunsten van Irene Vogel zorgden er voor dat Nederland gepasseerd kon worden met breiende riemen. Dit werden twee bezoekjes aan dit smalle vaarwater, want bij de N333 ontdekten we dat het Moddergat z’n naam eer aan deed, en dat langs deze weg Muggenbeet niet te benaderen was. Gezien de naam waarschijnlijk geen groot gemis. We besloten dus om te draaien. De tweede keer ging het passeren van het smalle vaarwater door Nederland nog vlotter dan de eerste keer. Langs de uitkijktoren en de Heer van Diezenvaart weer terug naar de Kluft. Afwisselende natuur, rietlanden en meer bosrijke stukken met overhangende bomen over het water. (met alle risico’s om door een stuurfoutje daarin verstrikt te raken, nogmaals mijn excuses Hennie en Irene!) Weer aangekomen op de Kluft werden de belevenissen van de dag uitgewisseld met de andere Rijnlanders tijdens een borrel op onze borrelplek, de trekkershut, die door de vorige groep vrolijk versierd was met vlaggetjes. Jan had een windscherm opgezet, zodat de wind de borrel niet teveel kon verstoren. Tijdens de hele tocht en tijdens de borrel was het droog gebleven! De frisse wind was onder de warme douche snel vergeten, en tijdens de warme maaltijd ’s avonds bleek dat iedereen het erg naar zijn/haar zin had gehad.

Op dag twee hebben we een tocht van 35 km gemaakt naar Kuinre. Na verschillende brede vaarten en sluizen hielden we een gezamenlijke koffiestop dicht bij molen de Rietvink en de Scheenesluis. We hadden de plek voor onszelf. In het zonnetje en de nog wat frisse wind werden de meegenomen koffie en de nodige boterhammen verorberd. Het verhaal van de bedenker van de sluis Nicolaas II van Heloma, die bij de officiële opening van de sluis in 1748 te water raakte en verdronk, riep bij deze en gene “ongepaste” lachsalvo’s en wilde fantasieën op. De koffie smaakte er niet minder om.
Het vervolg van de tocht bracht ons over de Helomavoart, de Tsjonger, via de open sluis bij Schoterzijl en over de Linde naar de sluis in Kuinre, waar we de terugweg aanvaardden. Van daar af was het lekker doorroeien tot we weer bij de Kluft waren. Ook deze tocht werd afgesloten met een borrel voor “ons” hutje. Genietend van de laatste zonnestralen en een biertje of een glaasje van iets anders, wisselden we de ervaringen van de dag uit.

De weersvoorspelling voor dag drie was goed. Er stond nog wel een frisse bries, maar de temperatuur was weer wat hoger dan op woensdag en met een zonnetje ziet alles er prachtig uit. We zijn vertrokken voor een korte tocht van ongeveer 15 km door de Weerribben. We hebben veel (roof) vogels en ook ooievaars zien vliegen, andere vogels niet gezien, maar wel horen fluiten, zijn dwars door een enorme zwerm libellen gevaren, hebben rietwerkers aan het werk gezien met het opladen van rietschoven op een platte schuit, zijn vele molentjes gepasseerd die de waterhuishouding verzorgen en nadat we het hoekje om waren naar de tweede Bokvaart vonden we een mooie aanlegplaats om koffie te drinken. De aanlegplaats was wel wat klein, dus we versperden de hele vaart met onze boten, maar het was gelukkig heel rustig in het gebied.

Iets na twaalven waren we weer terug op de Kluft. Tijd om aan het werk te gaan, de boten af te riggeren, de botenwagens weer op te laden en te genieten van een afsluitende lunch. Tijdens de lunch zijn Toos en Jacques Huisman zeer hartelijk bedankt voor hun goede organisatie. Het was super georganiseerd!
Waarom je als betrekkelijk nieuw lid meewilt op de meerdaagse van Rijnland naar de Weerribben? Redenen genoeg: je leert hele leuke, aardige nieuwe roeiers kennen, je hebt kunnen genieten van een mooi natuurgebied vanaf het water, en natuurlijk heb je, weer of geen weer, drie dagen lekker achter elkaar kunnen roeien! Volgend jaar wil ik weer!

Margo van der Woude