‘Met windstoten tot 5 Bft op het IJsselmeer’ eindigde het radiojournaal onderweg naar Rijnland. Het was 16 juli: we zouden naar de Marker Wadden roeien. Inderdaad: zouden!

Met twee boten en auto’s vertrokken we naar Lelystad, de stemming zat er goed in en we wisten wel dat het mogelijk hard zou kunnen waaien. En, gezien de windrichting was Lelystad niet de fijnste wal om te roeien. De Kaiman (4) met Netty, Alcuin, Marijke, Ruud en Job (stuur) en de Zeerover (2) met Jacques (boeg) en Anja, kozen het ruime sop. Het werd een krachtenspel van wind, golven en riemen. Kliefde de Kaiman nog wel redelijk door de golven, de Zeerover deed het ‘betere achtbaanwerk’. De wind was hard en de golven hoog. In beide boten was het lastig om de riemen uit het water te krijgen. Niemand was angstig, Jacques en Anja ploeterden. Job, hij weifelde even, gaf als capitain of the day het commando ‘we gaan terug’. Een wijs besluit van een ervaren zeeroeier.

Die Marker Wadden, daar gaan we ander keertje heen. Veilig terug in Lelystad bleek ‘een afsluitdopje’ van de Zeerover verloren en de boot was volledig volgelopen. Bewonderenswaardig teruggekeerd zonder te zinken. Eenmaal op de steiger lieten we ons de meegebrachte heerlijkheden goed smaken.

Zeeroeien is leuk, afhankelijk van weersomstandigheden en zoals iemand ooit zei ‘een goede boot én een goede bemanning’. En, hoe graag je ook naar een einddoel roeit: veiligheid voorop. Soms betekent dat gewoon omdraaien en terugroeien.

Anja van Velzen