Ondanks de file op de A4 bij Leiden hadden we een voorspoedige reis. Aan de rondweg van Amsterdam bij havens west rees de vraag of de C4x+ wel het juiste boottype was bij deze pittige wind, of dat we beter met de, al klaarliggende iets zeewaardiger bootjes van Royal van Lent Feadship op stap moesten gaan.  

Bikkels als Theo van Zon en Jörg Callies laten zich echter niet door een beetje wind uit het veld slaan. Ook niet bij, volgens Theo sterkte 6 Bft,  de Meteo hield het op 4, dus reden we door naar Purmerend. Bijzonder om te zien hoe je met 4 auto’s van verschillende vertrekpunten toch 70 km verder in Purmerend tegelijkertijd aankomt. Bij roeiclub de Where werden we hartelijk ontvangen door Ria de Jager. 15 roeiers werden door Lanny over de 3 geleende C4 ‘en verdeeld en na een prima kopje koffie konden de boten te water worden gelaten. Het avontuur kon beginnen: 

Een ronde over de ringvaart om een meer dat al in 1622 werd drooggemalen onder de bezielende leiding van ingenieur Leeghwater. Mooie naam in dit verband. Droogmakerij de Purmer vierde verleden jaar het 400-jarig bestaan. En dan te bedenken dat al deze meren tussen 1597 en 1635 in amper 40 jaar met windmolens werden drooggemalen. Een prestatie van formaat. 

Navigeren op een ringvaart is niet moeilijk, het woord zegt het al, gewoon de hand (hier de linker) op de dijk houden en niet loslaten, kom je vanzelf weer terug. Roeien was wel andere koek. Het eerste stuk van 5 km over de ringvaart naar Ilperdam, de eerste wisselplek, was een makkie met de wind in de rug. Daarna echter maakte de vaart zo’n knik dat vervolgens grote delen van de ronde pal tegen de noord-ooster in waren. Een NO die soms zelfs zo sterk was dat er met driekwart of zelfs half bankje geroeid moest worden. 

Het stuk naar Edam, onze lunchplek, werd zo een stuk langer dan de 11 km in geografische zin en zoals we met zeilen tegen de wind in zeggen: 2 x de afstand, 3 x tijd en 4 x het geduld. Voor sommigen knorden de magen al zo hard dat 200 meter voor het lunchcafé een van de ploegen aanlegde om te lunchen. Ze konden niet verder. Anderen legden de prioriteit dezelfde 200 meter verder bij de sanitaire stop om de hoek bij het lunchcafé. Dit bleek een bijzondere bruine kroeg te zijn waar uitbater Jean Paul al 19 jaar de scepter zwaait. De voorkant van de kroeg ligt op het zand van de oude zeedijk, de rest op slappe poldergrond. Het enige dat waterpas staat is het biljart. De balken in het plafond hebben dan ook een bijzondere kromming en zoals JP zei: “zolang het buigt, barst het niet”.
Voor ieder item in de kroeg heeft hij een prachtig verhaal. Zo hangt er o.a. een emaille plaat van de races op Isle of Man. De motorraces van Man zijn beroemd, maar ook berucht vanwege de vele dodelijk ongelukken op het stratencircuit. JP had een uitnodiging om te komen racen. Zijn 3 maanden zwangere echtgenote sprak toen de klassieke woorden ”Als jij gaat racen en in welke vorm je ook terugkomt, je komt er bij mij niet meer in” Dus einde motorrace-carrière.  

Op het zonovergoten terras werden we vrolijk van enorme porties friet met mayonaise en was de honger snel gestild. Even de benen strekken!
Afijn genoeg over café Thomas. Zo staat de straatnaam erop. Ga zelf maar kijken. Tip pak een spiegeltje.

Wij moeten nog verder roeien. De terugreis was een makkie. Deels in de luwte van bebouwing met prachtige namen als Middellie en Kwadijk. Daarna relaxed met wind in de rug. Bij de club aangekomen werden we opgevangen door René Otsen, de organisator van deze Midweek. Afsluitend nog even bijkomen op het terras in de zon. Een mooi einde van een heerlijke dag (krachtig)roeien. Dit was de eerst Midweek van dit jaar, nog 5 te gaan!

Wouter Koel

Voor de liefhebbers:
https://onh.nl/nieuws/de-beemster-en-de-purmer-400-jaar-droge-voeten
https://www.3hzn.nl/droogmakerijen/