Roeien in Amsterdam. Beelden uit de film ’Amsterdamned’ doemen voor me op: woonboten links en rechts, rondvaartboten die dwars liggen na het passeren van een haakse brug, en bovenal snelle speedboten die met veel lawaai en golven door de grachten sjezen en over je heen vliegen. Daar kan je toch niet roeien? Dat is gekkenwerk……Totdat iemand mij dus overhaalde om toch te gaan, want het zou erg leuk worden en zeker uniek zijn, meende ze.

En zo kwam ik het dat ik die woensdag 7 september, vroeg in de morgen, met Lanny, Bart en Kees in de auto, onderweg was naar de Weesperzijde waar de Koninklijke Amsterdamsche Roei- en Zeilvereeniging "De Hoop" gezeteld is (1848). Na ons door diverse files en ongevallen op de A4 geworsteld te hebben, arriveren we rond 10.00 uur bij ‘de Hoop’ en worden op het schitterende terras aan de Amstel hartelijk ontvangen door Marina, die deze dag tevens onze gids op onze tocht door Amsterdam zal zijn. Beneden ons flonkert de Amstel, aan de overkant ligt het bruisende centrum van Amsterdam op ons te wachten. Het weer werkt ook mee, het zal in alle opzichten een zonnige dag worden.

De vier prachtige, maar loodzware houten wherry’s zijn snel buiten gelegd op het brede, drijvende vlot. Om een uur of 11 zijn we dan gereed om af te varen. Na het oversteken van de Amstel roeien we in colonne –Marina voorop - bakboord uit het Amstelkanaal in. Daarmee begint een fraaie sightseeing van het Amsterdam-Zuid, zoals het in 1917 door Berlage bedacht is. Huizen met fraaie portieken, dakornamenten, zelfs elektriciteitshuisjes en bruggenwachterwoningen, allemaal gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School. Ook als je dit al eerder gezien hebt: vanaf het water ziet het er indrukwekkend en stijlvol uit. Gezellig ook. Ja jongens, we zijn echt in Amsterdam!

Intussen willen we ook wel een keer van plaats wisselen. Je kan hier nergens aanleggen dus moet dat in de boot gebeuren. We doen dat als volgt: Trudy (stuur) wisselt met Lia (slag). Die kan dan veilig boord houden. Zo dat is gebeurd. Nu nog Wouter (boeg) wisselen met Peter (stuur2). Wouter kruipt rechtsom de slag en Peter linksom. Moet je wel over of onder riemen van de slag zien te komen. Enfin, na wat apenwerk en veel schommelen lukt ook die manoeuvre en zit iedereen weer op zijn plek. Kunnen we weer een half uur voort. We zien overigens dat het wisselen in de andere boten op vergelijkbare wijze gebeurt.

Inmiddels roeien we nog steeds door het Amsterdam-Zuid van begin 20e eeuw. Via de Bernard Zweerskade en de Stadionkade zijn we zo’n beetje aan de westkant van Amsterdam beland. Tot nu toe is het op water uitermate rustig geweest, dit deel van Amsterdam is duidelijk minder geliefd bij de (water)toerist. We kwamen tot nu toe voornamelijk diverse gemeentelijke bootjes tegen. Een relaxt tochtje dus, tot nu toe.
Maar nu belanden we in het oudere en meer toeristisch deel van Amsterdam. Via de Schinkel, en het Jacob van Lennepkanaal belanden we in de Singelgracht, midden in het centrum van Amsterdam. En daar worden de beelden uit Amsterdamned toch nog een beetje werkelijkheid. We storten ons in een wirwar van rondvaartboten, lounge-boten, sloepjes, jachten, waterfietsen en suppers. Met steeds houden, strijken en halen weten we ongeschonden langs het Rijksmuseum te komen.

Door de vertragingen en het oponthoud hebben we het zicht op de boten voor ons verloren. Even verder in de Singelgracht besluiten we – na bestudering van de meegeleverde routekaart – onze weg rechtdoor te vervolgen, hoewel je daar alleen in mag met een speciale ontheffing. We hopen maar dat ‘De Hoop’ die benodigde ontheffingen ook daadwerkelijk heeft. In ieder geval is het in dat deel een stuk rustiger.

Doorroeiend komen we weer op de Amstel. En even later bij het vlot van de Hoop, alwaar we de lunch zouden gebruiken. We treffen er echter niemand aan. Het blijkt dat de andere drie boten via de Boerenwetering naar de Kom zijn gevaren en bij de roeivereniging aldaar (‘De Amstel’) de lunch hebben gebruikt. Na telefonisch contact treffen we elkaar weer.

Inmiddels loopt het alweer tegen tweeën. We hebben nog tijd om een tripje rond Artis te maken. Het weer werkt nog steeds mee en ook nu weer genieten van de vele 17e en 18e
-eeuwse gevels langs het water. Overigens ook van de diverse parken en groenstroken waardoorheen de route ons voert. Ook dit deel van Amsterdam heeft veel toeristische aantrekkingskracht met vaartuigen die uit alle hoeken en gaten lijken te komen. Zelfs op die brede Amstel moet je nog goed uitkijken welke doorgang van de Nieuwe Amstelbrug je neemt.

Om een uurtje of vier zijn de wherry’s weer opgeborgen in de loods. Marina heeft bij café-restaurant ‘de Ysbreeker’, verderop aan de Weesperzijde, een lange tafel aan het water gereserveerd. Daar drinken we gezamenlijk een drankje, om het einde van een mooie dag te vieren en het eind van een mooi Midweekseizoen stijlvol af te sluiten. Bedankt Lanny, voor die mooie roei-dagen.

 Meer foto's

Peter Schoof