Opgezweepd  door het enthousiasme in de verslaggeving van de Ringvaart 2023 had ik mij toen voorgenomen ook eens deze uitdaging aan te gaan. De scull-8 leek mij een prima nummer hiervoor. Als student/wedstrijdroeier had ik alleen boord(8+ -> 4+ -> 2+)-geroeid. Bij Nautilus, 15 jaar geleden, heb ik enige, ongecoachte, skiff-ervaring opgedaan. Pas bij Rijnland, vanaf augustus 2022, onder leiding van Hans Kerkers, kwam er meer structuur in de scull-haal. 100 km palen was voor mij dan ook een test om te kijken op welke punten ik vast zou lopen.

De voorbereidende training op 2^e Pinksterdag, naar het Spaarne op en neer, liet al een aantal facetten zien die voor mij nieuw waren. Ondermeer: hoe ga je om met vermoeidheid op zo’n afstand ? Ik slaap altijd slecht de avond voor een prestatie. Ik heb toen ontdekt dat het mogelijk is, na 50 km, te roeien en tegelijk te geeuwen. 

Ook, in al mijn nuchterheid, beschouw ik zo’n roeiende 8 met stuurman, gemakkelijk vanuit een perspectief van buitenaf. Ik zie dan 8 mannen die stil door het water ploegen in tempo 19, met af en toe een korte instructie van de stuur. Die monotonie, is voor iemand als ik, ooit verslaafd aan mijn eigen adrenaline, killing. Maar goed: de werkelijke Ringvaart gaf genoeg spanning om bij de les te blijven. Coastal roeien kan ik inmiddels ook wel afvinken gezien de barre omstandigheden op de Kaag. Respect voor de skiffeurs die overeind kunnen blijven in zo’n situatie, én in de juiste richting vooruit weten te komen.

Ook een leerzaam moment was toen we aanmeerden op een vlot voor een plaspauze. “Waarom staan jullie in mijn tuin te piesen?”, hoorde ik een boze dame roepen vanaf haar voordeur aan de overkant van de weg. “Is dit jouw tuin?” vroeg ik in al mijn onnozelheid. “Ja, duhhuh”, zei ze. Ik zou graag hierbij een foto hebben willen voegen van de plaats van het delict, maar helaas: bewijsmateriaal ontbreekt. Moet een bijzonder tafereel zijn: 6 mannen die, zich van de prins geen kwaad wetend, hun noodzakelijke ding doen, en een paar boze vrouwen die dit alles met het nodige venijn gadeslaan. Ik denk dat Claude Monet hier wel de nodige inspiratie aan zou kunnen ontlenen……Een buurvrouw die wat meer voor rede vatbaar was vroeg mij wat er aan de hand was. Nadat ik haar vertelde dat nog zo’n 600 roeiers met volle blazen langs zouden komen gaf ik haar het advies om het bordje “Verboden te vissen” bij gelegenheid aan te passen. Éen letter aanpassen zou voldoende moeten zijn.

Bij Lisse stak het vermoeidheidsmonster de kop op. Voorbereid op dit moment opende ik een blikje Redbull, mijn eerste ooit. Nou, dat hielp aardig: in no-time kreeg ik vleugels. Ook was een goede stimulans de aanmoediging van enkele van mijn kinderen bij Lisse, Voorschoten, Leidschendam, den Haag en Rijswijk. Het gejoel van mijn vrouw, Willemien, en van enkele kleinkinderen was duidelijk te horen op de Youtube live-stream vanaf Delft. Pas na het uitstappen uit de boot, wetend dat de klus geklaard is, slaat de vermoeidheid dan toch onverbiddelijk toe. 

Wat houdt je overeind op zo’n dag: de strijd wordt niet gestreden door 8 individuen, maar door één team; ook al moest Joost bij tijd en wijle hameren op de gelijkheid. Dit is ook mijn ervaring in de kleine 2 jaar bij RV Rijnland: ik zie een goede clubgeest waarbij velen met enthousiasme zich inzetten om de boel zowel op het water als op land in beweging  te houden. Dankbaar lid te zijn van deze roeivereniging, met nog wat vermoeidheid in de spieren, kijk ik uit naar de 50^e Ringvaart 2025. Rotter, qua weer vooral in de ochtend en vroege middag, kan het niet worden.

Stef Jansen