Allereerst de naam van dat evenement aan de Beekse Bergen ook wel Bockenrijderstrofee of Moordregatta genoemd. Nou, dan weet je het wel. En dan de weersvoorspelling. Stortbuien en windkracht vijf tegen over 6,7 kilometer roeien. Verder zijn er in het parcours twee bruggen, waar je niet kunt inhalen en als klap op de vuurpijl waren de N11 en de A13 afgesloten, zodat iedereen zich over de A4 naar Rotterdam spoedde en dat was meer dan de goede A4 kon verstouwen.

De vorige dag bij het opladen hoorde je menigeen wensen of zeggen: “Misschien gaat het wel niet door”. Maar neen. Hans Kerkers appte opgewekt dat de botenwagen al vertrokken was en dat we niemand moesten vergeten van de vereniging mee te nemen. Het stoplicht op de site van Rijnland was Oranje en dat was maar goed ook, want het was druk op het water. Mark had een leerling in de skiff bij windkracht 4, ruimend naar 5. “Dat is goed voor hem”, merkte Mark op. Het is niet altijd mooi weer. Ook Njord en Asopos passeerden met achten en gladde vieren.

Alle auto´s volgeladen met acht roeiers en twee stuurlieden en op naar Tilburg! Een paar files later reden we door de dennenbossen naar de Tilburgse Open Roeivereniging (TOR) en konden zowat naast het gebouw (gratis) parkeren. En verder lachten niet alleen de organisatoren, maar ook het zonnetje ons vriendelijk tegemoet. Wel loeide de wind in de toppen van de bomen en in het riet, dat als windvanger langs de oever een luwte veroorzaakte. Zoals Constant al adviseerde: “Bakboord houden tijdens de wedstrijd”.

We roeiden op. De kleine nummers eerst en de achten, die als eerste zouden starten, als laatste. Als je zo oproeit dan lijken die 6,7 kilometers oneindig en de wind kwam van alle kanten. Aan stuurboord (bij het oproeien) tegen en naar het leek aan bakboord gillend mee, maar de wind kwam in die tunnel  van riet en bos van alle kanten. We passeerden de twee gehate bruggetjes en na een lang stuk van zo´n vier kilometer wachtte een sluis en ook de start. “Doorroeien”, zei de ruimschoots aanwezige jury, daarbij een kluwen achten ignorerend die iedere doorvaart belette. Ze zeiden achteruit als het vooruit moest zijn en meer van die goed bedoelde dwaalsporen. Gelukkig zaten in de achten ervaren stuurlieden die de punt in de wind hielden en zo ongeveer op nummervolgorde bleven liggen. Vanwege de wind was er een startinterval van maar liefst 30 seconden en daar ging Viking als eerste, die we pas weer bij het afriggeren zagen. De nieuwe ploeg van TOR als tweede er achteraan, dan Gouda met haar acht in de Lapland en ondergetekende met n.b. Jeltje aan boord als invalster last minute in de Nieuwland.

Het was een mooie strijd waarbij de dubbelachten zich de achtervolgende boordachten knap van het lijf hielden en er een strijd ontstond tussen TOR en de beide Rijnland-achten.

Ondergetekende stuurde de Nieuwland en dat was de snelste ploeg, alhoewel we zes kilometer nodig hadden om TOR in te halen en gelijk te komen met de Lapland. Jammer was dat we daarbij aan bakboord moesten inhalen en de luwte van de bakboordwal moesten verlaten. Dat scheelde weer een aantal seconden en dat gaf TOR weer wat lucht. Hoe het ook zij. We waren in reële tijd 2^e van de vier en daar waren we best tevreden mee. We meerden en haalden de boot uit het water om deze af te riggeren.

Na een kopje koffie en een broodje ging het weer richting Rijnland. Voorbij Dordrecht begon het te regenen. Thuis hoorden we dat het de hele dag geregend en gestormd had.

En we hoopten ´s morgens nog zo dat het niet door zou gaan. Zo zie je maar.

Joost Paijmans