“Is de ploeg van ‘de Dordtse’ al binnen”? “Neen, mijnheer, dat moet u mij niet vragen, ik ben maar een eenvoudige botensjouwer. Komt er eentje, hup riemen eruit, bemanning eruit en boot eruit. Dat is de kunst ziet u”. ‘Small talk’, inderdaad. Iemand anders verklapt dat het wel heel druk is op het parkeerterrein, om van de “Vliet” maar te zwijgen. Nog nooit zag ik zo veel bootjes van en naar Den Haag of de Kaag. Gek eigenlijk dat de helft van de Randstad naar de Kaag wil, en de andere helft juist de andere kant uit, richting Den Haag. Het zal wel iets met communicerende vaten te maken hebben.

Het is zondag 2 juni en de twintigste versie van de Nationale Tocht aangepast roeien is voor de helft gevorderd als rond 12.00 uur de laatste boot zich voegt in de niet aflatende horde bootjes en pieremachochels en warmte en golven trotseert. Het is niet mis wat daar voorbij komt. Alles wat drijft is in de strijd geworpen en aan het roer bijna steevast een halfnaakte dikkerd met een pijpje pils in de hand en met een vette grijns richting de bemanning, die - vaak nog minder gekleed - zich voordelig presenteert op voor- of achterdek en alles leuk vindt wat vanaf de stuurstoel gedebiteerd wordt. Het zal je kind maar wezen. Af en toe maakt zich een wherry los uit de drukte en meert bij de vereniging. Meteen schieten de gele truien toe! Die is binnen!

Het is zonnig, maar dat wist u al. Tropische temperaturen en dan is het goed op het water te zijn. Het is fleurig rondom de RV Rijnland. Niet alleen de boterbloemen en het fluitenkruid maken de lente. De vele vrijwilligers van onze vereniging, allen gekleed in fleurig geel, dragen bij aan de vrolijke sfeer en terecht.

Al om half acht ’s ochtends zijn vrijwilligers gereed om broodjes te smeren en lunchpakketten samen te stellen. De sjouwers van de ochtendploeg zijn er ook al en vooralsnog werkeloos, want er zijn nog geen deelnemers aan de tocht. Dus sluiten ze zich aan bij de broodjessmeerders. Als de gasten dan komen is het uur dat de karavaan op pad gaat nog niet aangebroken. Dus zoeken ze emplooi en vinden dat bij de koffie aan de bar en sluiten ze zich als vanzelf aan bij het inmiddels tot een bataljon aangegroeide keukenpersoneel. Wat een feest al die deelnemers aan de tocht in hun eigen clubkleuren of voorzien van het fleurige NAR 2019-shirt. Er is een korte tocht rondom het meer en een lange tocht over de Vliet, de Vrouwenvaart, de Meerburgse Watering en over het meer weer terug. Als de laatste boot is vertrokken, dan rukt een deel van de ploeg uit richting de Vrouwenvaart. De brug nabij het ‘klooster’ is door de warmte klem komen te zitten en er onderdoor is  nauwelijks een optie. Ondertussen zijn de sjouwers voor de middag ook al aanwezig en bereiden zich voor op wat komen gaat. Dat is nogal wat. Enkele tientallen boten worden verwacht, maar gelukkig niet allemaal tegelijk. Degenen die vroeg terug zijn kunnen monsteren op een vaartuig dat is voorzien van zachte kussens en een tochtje door Leiden zal maken.
En dan komen de boten terug, allemaal voorzien met roeiers die door de warmte en het enthousiasme hoogrode ‘koppen’ hebben. Iedereen stapt voorzichtig uit, de boten worden uit het water gehaald, schoon gemaakt en opgeborgen en dan is het feest op Rijnland. Wat een fleurige, gezellige bedoening. Iedereen zit op het terras en vertelt van een prachtige tocht. “Maar wat was het druk en wat een golven”!. Op de Meerburgse Wetering zou ‘de duivel los zijn’, zo’n chaos!!

Gelukkig; door de kennis en kunde van stuurlieden en roeiers zijn er geen aanvaringen, geen ongelukken en iedereen komt tijdig en ongeschonden terug. Het laatste woord is aan Peter Reimer, voorzitter CARR, hij prijst het mooie weer, de hele organisatie, alle deelnemers, begeleiders en de andere vrijwilligers, maar vooral ook Guill van Blankenstein en Hester Eriks, wat die een werk hebben verzet! Maar wat een feest die 20^e NAR. Fantastisch!

Joost Paijmans