Kennen jullie de Circle of Pain? Dat is een trainingscircuit voor in eerste instantie leden van de Pinewood-ploeg, alhoewel leden uit andere ploegen of leden op individuele basis ook welkom zijn. In deze kring gaat het er hard aan toe. Een jaar geleden werd daarover al bericht en als Dante di Alighiero er kennis van zou hebben gehad, zou hij niet het ´inferno´ maar de ´Circle´ gekozen hebben om zijn vijanden in de verdoemenis te figureren.

We kennen allemaal Rico Pieterse als de ´commandant´ die leiding geeft aan het gebeuren en met een stopwatch in de hand beoordeelt hij de verrichtingen van de deelnemers en ook – het moet gezegd- komt daar ook wel eens een compliment of een hartelijk woord bij kijken.

Het is al jaren een traditie dat aan het einde van de trainingen, vlak voor de Head of the River, Rico en zijn compaan Fred Ruoff (en ook Toos en Jacques Huisman en Arthur Overlack) bedankt worden voor de organisatie en hun betrokkenheid. Maar dit keer was er meer. Rico gaat naar Roermond (ten zuiden van de grote rivieren) verhuizen en laat de deelnemers en de vereniging verdrietig achter. Desalniettemin is er toch ook grote waardering voor zijn inbreng vele jaren achtereen en daarom was de hulp van een ´hoogwaardigheidsbekleder´ ingeroepen om extra cachet aan het afscheid te geven.

Een hoogwaardigheidsbekleder dus en dan heb je ook wat. Voorafgaande aan de training hokten Rico, Fred en de deelnemers samen bij de afschrijfcomputers toen opeens een persoon in een jacquetjas en met hoge hoed de aandacht trok. Hij had ook een Cavaleriesabel bij zich en een aantal geschenken.

Rico, zo sprak hij, het heeft de deelnemers behaagd Fred en jou niet alleen te bedanken voor de organisatie, de warming up, de cooling down en de verdere begeleiding dit jaar, maar omdat het voor het laatst is jou ook tot ´Frater Honores Causa´ van de Pinewood Circle of Pain te benoemen. Kniel daartoe en ontvang de ridderslag.

Rico zijn hoofd bleef na de slag met de sabel op zijn plaats en ook ontving hij een fraai diploma voor thuis aan de muur. Rico, zei de hoogwaardigheidsbekleder, we willen niet dat je in dit zwarte gat valt, nu je ons geen training meer geeft. Daarbij wees hij op de grond, waar dat zwarte gat zich zou moeten bevinden. Je ziet het niet, zei hij, en  daarom is het ook een zwart gat. Daar komt geen licht vandaan. Maar we weten hoe te voorkomen hoe je het zwarte gat kunt ontwijken en daarom geven we je twee boeken. Een over een cavalerie-eenheid (waar het moreel goed was en bleef) in Nederlands Indië van 1947 – 1950 en een boek over de Troepenmacht in Suriname tot 1975, toen Suriname onafhankelijk werd. Wij wensen je veel leesplezier.

Daarnaast, Rico en Fred, geven wij jullie het traditionele geschenk aan het einde van de training en jij Rico, uit het oog, maar niet uit het hart. Graag komen wij een keer naar Roermond en hier ben je altijd welkom.

Daarna ontdeed de hoogwaardigheidsbekleder zich van zijn jas en hoed en voegde zich in het gelid van de deelnemers aan de training.

Joost Paijmans