Bent u matineus? Of draait u zich na het horen van de wekker nog eens lekker om, om pas in de late middag tot volle bloei te komen? Dit laatste zo zijnde zou ik niet afdalen naar de groep marathon-roeiers van de ZAMIP. Let op! Gijs met Anton, Kai en Joost staan om 4.00 uur op om vervolgens alleen om 4.30 uur de tocht naar Zutphen te aanvaarden. Pas op: De A4 is na Badhoevedorp afgesloten vanwege werkzaamheden. Geen nood dan pakken we de A9 richting het knooppunt “Holendrecht”. Ai, de brug over de Ringvaart is ook afgesloten en dan moet je de buurt daar wel kennen en via een sluiproute langs het Amsterdamse bos de Ringvaart oversteken en maar hopen dat alleen de brug en niet de hele A9 op de schop ligt.

Na 18 minuten gekanaliseerde woede en onbegrip gaat het toch de goede kant op en zegt mr Google dat ETA rond 6.30 uur ligt. Daar hebben Kai, Gijs en Anton met Joost afgesproken en ook met drie dames en John Hoekstra van de Steenwijkse Roeivereniging ’t Diep. Het plan is om de auto van Kai te laten staan en de acht roei(st)ers met de auto’s van Joost en Gijs naar de RV “Vada” in Wageningen te brengen. De ‘crew’ van ’t Diep heeft de vorige dag de boten al afgeleverd bij Vada en vervolgens de botenwagen weer naar de RV “Isala” in Zutphen gebracht.

En dan schepen we in voor een der plezierigste roeitochten die je kunt maken. Weliswaar 69 km waarvan één/derde met een kleine ‘tegenstroom’ van hoogstens 2 km/uur naar de splitsing van de Nederrijn en de IJssel en dan nog een kleine 40 km over de IJssel naar Zutphen met een ‘meestroom’ van 5 km/uur. Jammer alleen van de wind. Die blaast ons met kracht 4 gemiddeld in de rug en blaast de door de tegemoet komende (stroomopwaarts) scheepvaart getrokken golven nog eens extra op. Dat het een plezierige tocht is komt ook doordat om het half uur gewisseld wordt. We ‘lopen om’, dat wil zeggen dat de stuurlieden rechtsom naar hun plaatsen gaan en de roeiers linksom naar de stuurstoel. Zo ben je binnen één minuut gewisseld en werk je aan een hoge gemiddelde snelheid. Als je zo met gestrekte benen op zachte kussens de oevers van Rijn en IJssel voorbij ziet trekken dan kan de dag niet meer stuk. We zien koeien waden op de zandstrandjes tussen de ribben, ooievaars en soms ook een ‘biddende’ buizerd of een kiekendief. Na ongeveer 8 uur roeien (bij de sluis van Driel wordt je ‘geschut’, wat zeker een uur oponthoud veroorzaakt) draai je de ‘kom’ in bij de RV Isala in Zutphen en wordt met vereende krachten de boot de dijk opgesleurd en afgeleverd bij de botenwagen, dan douchen en aan het bier en de roeiersmaaltijd. Fantastisch! Alleen nog even met de vier Rijnlanders naar Wageningen, waar hun auto staat en dan naar huis.

Fantastisch is ook dat drie dagen later de Ringvaart-Regatta staat gepland. “Lekker ingeroeid”,  zult u zeggen. Zeker, maar na drie dagen schort er toch een en ander. Kleinigheden, een gevoelige plek tussen je vingers en je hand en die ene bil is nog een beetje beurs. Niet getreurd, weer om 4.30 uur op, kleden, ontbijten en om 5.15 klopt Kai op het venster om samen door Carien (die sleuren we dus ook mee in onze ‘matineuze val’) naar de RV “Asopos-De Vliet” te gaan, waar we om 5.45 uur hebben afgesproken om rond 6.10 te kunnen vertrekken. Kai en Joost zijn er, en John van RV “t Diep”, die ook de Rijn-IJssel-marathon roeide. En schoonzus Mieke van RV “Het Spaarne”, die vorig jaar ook van de partij was, en verder Adriaan, Job, Rien en Martin Langbroek. Bauke Smit gaat ons sturen. Een ervaren ploeg! Wat je allemaal moet regelen voor die boot vertrokken is wil je niet weten en doet je alle ongemakken vergeten. Wel plassen, niet plassen, toch weer wel en waar dan? Handen insmeren, handschoenen aan en weer uit en als je in de boot zit mis je er een en zie je hem tien meter verder in het riet liggen. De boot weer uit, iedereen boos, en die handschoen weer mee. Als de boot dan om 6.15 uur onder de “Driegatenbrug” gaat naar de “Zijl” en de start is de ploeg suf en de stuurman bijna gek. Er wordt nog snel even een riem uit de dol gehaald om de dol te draaien en in het middenschip worden de bakboord- en de stuurboordriem nog gewisseld maar dan gaat het echt beginnen. Van ‘doorgedraaid’ zijn naar ‘gesmeerd draaien’ is maar een paar honderd meter en dan verdwijnt de ploeg aan de einder, de Zijl af, de Kaag op om tenslotte onder vaardig stuurwerk van Bauke de volgploeg bestaande uit Nico en Gijs langs de Ringvaart te ontmoeten. Neen, na tien km is al duidelijk dat je in vier dagen geen twee marathon moet roeien. Mijn hand zeurt en mijn bil voelt niet lekker en dat terwijl ik in 17 Ringvaart-Regatta’s nooit last van mijn billen heb gehad. Langzamerhand verdwijnt toch het ongemak en passeren we Weteringbrug, Aalsmeer en bij Schiphol ben ik, tegen de verwachting in, niet moe, en het stukje tussen Badhoevedorp en Halfweg wordt fluitend afgelegd. Wat uitputting? En wat pijnlijke billen? Na Halfweg wordt de ploeg gewijzigd. John (van ’t Diep) gaat naar de boegplaats, omdat hij met zijn bijna 2.00 meter steeds tegen de rigger van de roeier achter hem botst. De boeg gaat naar vier en Job en Rien wisselen ook, zodat Rien nu op slag zit. Maar dat gaat prima, de ploeg lijkt ‘herschapen’ en met rake klappen gaan we richting de ‘Cruquius’. Inmiddels zijn de plezierbootkapiteins ook wakker geworden en ze omringen hun verworven bezit met grote golven en deining als substituut van …. Ja, van wat eigenlijk?. Daarna Lisse, waar we een plaspauze houden en dan komt opnieuw de Kaag met wat meer wind tegen dan verwacht. We redden het, maar door de deining van de pleziervaart gaat er toch iets knagen. Dat mijn hand een flinke blaar rijker is valt mee te leven, maar die pijnlijke bil is hinderlijk. Verzitten helpt niet, scheef zitten (een vloek in de roeitechniek) een beetje en al met al wordt mijn roeitechniek, toch al niet voorbeeldig, een karikatuur. Het goede nieuws is wel dat je nog behoorlijk kunt meedoen, maar leuk is anders.

Dan zijn we bij Rijnland en iedereen stapt even uit en zegt met een pijnlijk gezicht dat het allemaal heel goed gaat. Het gaat ook goed, we liggen vrij voor in het veld. Het is lekker weer en over 6,5 km lonkt de ‘Sluis’ bij Leidschendam en daarna nog maar 12 km tot aan de finish. Dank jullie wel, Rijnland-leden voor alle belangstelling, bij de vereniging, bij de sluis en ook onderweg wordt meegefietst. Dan passeren we al die overbekende plekken met soms “nu al”? en soms, “daar pas”? Dan zijn we bij de wedstrijdbaan van 2000 ‘Delftse meters’, het straatnaambordje Delft, de RV “De Delftse Sport” en dan verliezen we nog een kwartier vanwege opgelopen en tegemoet komend vrachtverkeer. Dat is ook het geval als we de laatste 600 meter, conform programma, willen sprinten. We moeten laten lopen en dan is het zover. We ‘spuiten’ nog een keer over de baan en iedereen is zijn vermoeidheid vergeten. Geen blaren meer, geen ‘houten reet’,  geen spierpijn, helemaal niets. We ‘riggeren’ de boot af, leggen hem op de botenwagen en gaan de blikken halen. Ook kun je daar op de foto. Als je die ziet dan is de conclusie gerechtvaardigd dat we er volgend jaar weer zijn. Een jaartje ouder, maar ongebroken.

Joost Paijmans