“Lekker eten is belangrijk als je 10.000 kcal per dag nodig hebt. Anders krijg je het niet weg”. Dit was één van de lessen die Mark leerde op zijn oceaanrace van La Gomera naar Antigua. Zijn boeiend verslag van deze heroïsche roeirace werd op 1 februari j.l. door ruim 70 Rijnlanders met veel plezier gevolgd.
De voorafgaande sponsormaaltijd ( boerenkool stamppot met rookworst), bereid door Job Dresden, Marianne Hensel en Nelleke Fontein, vond gretig aftrek; het was echt “extra lekkere boerenkool”.

Bij aanvang heeft Job namens het bestuur Mark gehuldigd voor zijn superprestatie: wereldrecord in 30 dagen en 7 uur voor deze oceaan oversteek, eerste van de soloboten met nummer 2 ruim twee weken achterop en vierde overall van de 28 deelnemende boten. Mark kreeg ook een vrij roeien toezegging tot de start van zijn solo zeilrace rond de wereld in juni 2018. Steven, de broer van Mark krijgt een gratis kennismakingscursus op Rijnland omdat hij van plan is ook aan deze roeirace eind 2019 mee te doen in een “oceaan-twee” met sterke broer Mark. Tot zolang kan hij de grote ingelijste finish-foto bewonderen die Mark ter herinnering van Rijnland kreeg. De maaltijd en de verhoogde barprijzen brachten uiteindelijk een sponsorbedrag van 1100 euro op!! Job kon dat bedrag aan het eind van de avond aan Mark aanbieden. Het richtbedrag dat hij voor onderzoek naar nieuwe kankermedicijnen met dit project Row4Cancer wil halen, is overigens nog niet bereikt. Donaties zijn zeer welkom via https://actie.avlfoundation.nl/row4cancer. 

Uit het verhaal van Mark bleek goed hoe hij alles tot in de puntjes had geregeld voor zijn race. Zware duurtraining vanaf begin 2017 (20-30 uur per week); de voorbereidende roeitrainingen zoveel mogelijk op zee; de zo licht mogelijke (carbon)boot die hij zelf inrichtte met alle apparatuur en zonnepanelen; het walteam met Dick Koopmans jr. die tweemaal per dag zijn te varen koers en positie doorgaf ten opzichte van andere koplopers; mentale voorbereiding door gesprekken met andere oceaanroeiers, zoals Ralph Tuijn, voedingsadviezen van artsen en dietisten en het bekijken van filmpjes van eerdere versies van de Atlantic Challenge.

Tijdens de race zelf bleek al snel dat hij de voorste boten, allemaal met vier roeiers, goed kon bijhouden en soms zelfs inhalen. Dat vergde alleen zoveel kracht en roei-uren dat hij vooral in het begin slaap en voeding tekort kwam en soms ging hallucineren. Angstige momenten moeten dat geweest zijn: zelfs bij het uitrusten in zijn “hut” durfde hij zijn veiligheidslijn niet los te maken. Achteraf bleek dat team Team Antigua en “The Four Oarsmen” harder gingen roeien om die soloboot van de “Dutch Giant” voor te blijven. Tijdens de race lukte het hem een paar dagen om bij zware weersomstandigheden (windkracht 7) zo hard van golven van 5 meter of meer af te surfen dat hij grotere etmaal afstanden maakte dan de vieren die constant met twee man aan de riemen zaten. Hij sloeg dan wel een paar keer per dag plat, maar kreeg de boot snel weer op gang. Bij minder wind hield hij dat tempo niet vol, zelfs al roeide hij dan 20 uur per dag. Tijdens de race had hij gemiddeld maar 4 uur slaap per dag.

Mark ondervond dankzij de goede voorbereiding vrijwel geen technische problemen. De enige schade liep hij op (aan een antenne) door een aanvaring met een walvis die waarschijnlijk in zijn slaap gestoord werd en de Peanuts een klapje met zijn staart gaf. Na de eerste dagen die zwaar waren omdat hij zo snel mogelijk uit de windschaduw van Teneriffe en La Gomera wilde komen, had hij geen last meer van spierpijn of blaren. Hij genoot daarna van het leven op zee en de gunstige wind. Het roeien ging hem goed af, steeds meer “op de benen” . Alleen zijn zitvlak had duidelijk geleden onder de lange roei-uren en natuurlijk de voortdurende aantasting van het zoute zeewater. En hij was 14 kg afgevallen. "De volgende keer ga ik echt beter mijn voedsel uitzoeken", zei hij. Want Mark leeft met het plan om misschien al eind 2019 weer aan deze race mee te doen, maar dan met zijn broer Steven als tweede roeier. Met als doel natuurlijk om als eerste van àlle boten aan te komen.

Nico van Ravesteyn

Lees ook het interview in het NRC van 2 feb 2018: "Hij hallucineerde dat zombies zijn roeispanen vastpakten"