Op de internationale roeiregatta voor veteranen, gehouden van 7 tot 11 september in het Franse Libourne, sleept team Rijnland de prijs voor de best presterende vereniging in de wacht. Met een ploeg van 14 roeisters en 22 roeiers waaronder oude rotten die al in hun jonge jaren voor Nederland zijn uitgekomen en zij-instromers die pas op latere leeftijd met wedstrijdroeien zijn begonnen. Rijnland verdient de prijs door bij 18 van de 70 starts als eerste over de finish te komen en daarnaast een fors aantal tweede, derde en vierde plaatsen te behalen die eveneens punten voor het klassement opleveren. 

De FISA Masters, de grootste roeiregatta in de wereld, wordt jaarlijks steeds in een ander land gehouden. Dit jaar hadden ca. 3200 roeiers uit 45 landen zich voor 622 nummers ingeschreven. Er wordt in alle officiële wedstrijdboottypen en leeftijdsklassen geracet over 1000 meter. De aangemelde ploegen voor een nummer worden over heats van maximaal 8 ploegen verdeeld. Dat levert b.v. voor de mannen skiff boven de 55 jaar 15 heats op. Wie een heat wint ontvangt aan het erevlot een medaille, ofwel een blik, zoals die prijsjes in Nederland meestal worden genoemd. Iedereen kan aan de hand van de uitslagenlijsten zijn resultaat vergelijken met andere heats.
In Libourne waren de races over 5 wedstrijddagen verdeeld met starts om de 3 minuten. Voor deelname is er geen selectie vooraf. In theorie mag iedere roeier die zich goed genoeg voelt meedoen in door hem of haar gewenste boottypen. Per deelnemer kan het aantal starts sterk verschillen. Twee starts op één dag is te doen, maar ook zwaar.

Het initiatief om met een equipe van Rijnland dit jaar weer mee te doen werd al in de winter genomen, hongerig als we waren om na de coronastop ons weer op internationaal niveau te meten. Ploegen kregen na inventarisatie van ambities en testen van nieuwe samenstellingen geleidelijk vaste vorm. Daarnaast waren er ook de vaste combi’s in tweetjes, en de skiffeurs. Drie tot vijf keer in de week werd er, vooral in de vroege ochtenduren, getraind. Een groot aantal functionele appgroepjes maakten tijdens de voorbereiding en ook op de wedstrijden zelf afstemming mogelijk. Hierdoor, maar zeker ook door het voortreffelijke werk van de coördinatoren van de diverse taken zoals inschrijvingen, bootgebruik, trainingen, ploegvorming, transport, op- en afladen liep de operatie ‘team Rijnland naar Libourne’ op rolletjes. 
Daar gearriveerd ontwaarden we een prachtige roeibaan met ruim en een goed uitgerust botenterrein en toebehoren. Nu de Queen er niet meer is, moesten twee securityruiters te paard, vier anti-terreursoldaten met volle uitrusting en priemende blikken zoals we die van het journaal kennen en een laag overvliegende Mirage ons het gevoel van veiligheid geven. Bij onze boten hadden we de Rijnland tent als onze ontmoetingsplek waar de starters werden opgepept, de winnaars gefeliciteerd en de teleurgestelden opgevrolijkt.

Maar nu waar het allemaal om draait. Voor iedereen was dat hetzelfde: 1000 meter het snot voor je ogen roeien met als doel om als eerste over de finish te komen. Met links en rechts tegenstanders die dat ook willen. Roeiers uit andere landen waartegen je soms al eens eerder hebt gestreden. Een uiterst simpel format dat in de praktijk toch heel lastig is. In de context van een internationale wedstrijd met een hoog roeiniveau willen winnen, geeft een berg stress. Daar moet je wat mee als je in je skiff moederziel alleen of prettiger, met je ploegmaten aan de start ligt. Het is een emotie die onverbrekelijk met de FISA Masters is verbonden. Wij waren met velen en we wisten hoeveel trainingsarbeid we hadden geïnvesteerd. Dat geeft vertrouwen. Dus die ‘three minuts’ voor het groen licht aanflipt kom je wel door. Nog even de starthalen in je hoofd doornemen, luisteren naar de starter die met ‘the Netherlands’ vraagt of je klaar bent en dan los. Je kop erbij houden, gecontroleerde starthalen, doorstart en op tijd naar baantempo. Krachten verdelen, het is nog ver. Op 500 meter, de helft maar je voelt je al volledig uitgewoond. De twijfel, waarom doe ik dit? Niet zeuren, 10 op de benen en snelheid en ritme vasthouden. Dan het 750 meter punt, waar de ‘verlossing’ begint met de opbouw naar nog 30 halen sprinten. Verdoofd mis je het finishsignaal. Geeft niet want je supporters aan de kant brengen je weer terug op aarde. Met acht boten gestart en er kan maar één winnen. Dus teleurgestelde roeiers in de andere zeven boten. Te hard van start en te vroeg opgebrand of te voorzichtig begonnen en verschil niet meer kunnen goedmaken. Iedereen maakt zijn eigen analyse en verhaal. Bij de Rijnlandtent komt het er allemaal uit. Niet iedereen kan winnen. Naast goed en hard kunnen roeien moet je ook mazzel hebben met de loting. Maar overall heeft Rijnland het bijzonder goed gedaan. In vrijwel iedere race zaten we voor in het veld.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Natuurlijk door ieder voor zich en samen hard te trainen. Maar er is ook een verschil met andere verenigingen. Rijnland beschikt al decennia over coaches die de wedstrijdroeiers technisch en conditioneel bij de les houden. Enkelen zijn voormalige roeiers voor wie om fysieke redenen het roeien er niet meer in zat, en er nu al lang voor zorgen dat met het klimmen der jaren de roeikwaliteit bij anderen niet met die jaren evenredig daalt. Daarnaast is Rijnland een club die de boel op orde heeft: goed bestuurd, betrokken inzet van velen, een dubbelacht opleidingscircus voor zij-instromers met wedstrijdambitie, een uitstekende vloot die vakbekwaam wordt onderhouden en ook mooi trainingswater. Maar even belangrijk is de open en ontspannen sfeer bij Rijnland waar voor vrijwel iedere ambitie ruimte is, makkelijk combi’s worden gemaakt en boten worden verdeeld. Zichtbaar en merkbaar was dat op het geslaagde trainingsweekend waar we aan de hand van deskundig becommentarieerd beeldmateriaal de laatste bramen van onze techniek konden wegvijlen. En natuurlijk na iedere training de geliefde nazit met koffie waar de training wordt herkauwd. Kortom een klimaat waarin wedstrijdroeiers gedijen. Al dat goede van onze verenigingssoftware en -hardware komt samen in het winnen van de ‘beste vereniging’ prijs op een mondiale regatta. Reden om trots te zijn op wat we aan de Vliet met elkaar hebben opgebouwd.

Ieder die zich wil verdiepen in wat de afzonderlijke Rijnlanders en Rijnlandploegen in Libourne hebben gepresteerd, verwijs ik naar de website van de FISA Masters. De liefhebbers van het maken van sommetjes kunnen daar nog correctiefactoren voor boottypen en leeftijden op los laten, maar let op: de weersomstandigheden waren weliswaar uitstekend, maar de wind had zo zijn eigen programma en kon zelfs op één middag meerdere keren van richting veranderen.

Het waren mooie en enerverende dagen.

 Meer foto's

Winfred Haase