Vergeten?   
 
 

ROEIVERENIGING RIJNLAND

 
 

ROEIVERENIGING
RIJNLAND

 

 
 
 
 
 

Roeien in een schilderij van Ruysdael

Geplaatst op 30-03-2019  -  Categorie: Verslag  -  Auteur: Pien van der Hoeven

Verslag van de openingstocht vrijdag 29 maart

2019-03-20-roeien-in-een-schilderij-van-ruysdael-3Wat leuk dat Rijnland zo veelzijdig is: er zijn roeiers die de roeisport tot in de fijnste techniek beheersen en smijtend met hun conditionele krachten blik na blik binnenslepen, er zijn roeiers die het roeien op de koop toenemen en wie het vooral om de gezelligheid van de koffie op het keerpunt te doen is, er zijn roeiers die ondanks fysieke beperkingen zichzelf en de boot op bewonderenswaardige wijze in beweging weten te krijgen en er zijn roeiers die onmiddellijk laten lopen als zij een specht horen roffelen tegen een boom langs de Vliet of een zwarte zwaan in het water ontwaren. En er zijn ook roeiers die van dit alles een beetje hebben. Zo zat ik afgelopen woensdag in de skiff voor een intervaltraining naar Leidschendam en heb ik twee dagen later meegedaan aan de openingstocht van het toerseizoen. 

De toercommissie neemt je mee naar plekken waar je op jezelf niet snel komt. Afgelopen vrijdag was dat dichtbij huis en daardoor juist verrassend. Want we weten allemaal dat Rijnland bekend staat om zijn mooie roeiwater, maar weinigen weten dat je ook vlak langs het nabijgelegen kasteel Duivenvoorde kunt roeien. De toercommissie had daar speciaal toestemming voor gevraagd. En zo sloegen we vrijdagochtend op de eerste mooie lentedag - wat een bof! - een zijwatertje van de Vliet in, waar ik meestal hard voorbij roei op weg naar Leidschendam. 

2019-03-20-roeien-in-een-schilderij-van-ruysdael-2Zo voeren we voorbij molen De Knip, die ik nu eens van een andere zijde zag en dat bracht me meteen in de toerstemming. Onze weg werd gestremd door de rivierkreeftjeskering die voor een brug was gehangen en die eerst omhoog moest worden getild, alvorens we onder de brug door konden. De brug was de eerste hindernis van het parcours, dat wel een hindernisbaan leek. Voor deze toertocht bleek een behendigheid vereist waar de ware wedstrijdroeier nog een puntje aan kan zuigen. De eerste brug was zo laag en smal, dat we niet alleen plat in de boot moesten gaan liggen met onze riemen langszij geslipt, maar daarbij ook moesten oppassen onze handen met daarin de hendels diep genoeg in de boot te houden, zodat onze knokkels niet ontveld zouden raken. Voor iemand met een lichte vorm van claustrofobie, zoals ik, was deze doorgang geen onverdeeld genoegen. Maar direct daarop werden we beloond, want we roeiden nu recht in de zichtlijn van kasteel Duivenvoorde, waar we dus prachtig op uitkeken. Vervolgens voeren we het landgoed binnen zonder dat we ons hoefden te storen aan het bordje waarop stond dat het hier zelfs voor kano’s verboden was. We sloegen af naar een sloot en kwamen zodoende bij het volgende onderdeel van de behendigheidstraining: de toch al smalle wateren van Duivenvoorde bleken vol boomstammen en takken te liggen, waar we omheen moesten manoeuvreren, onze riemen dan weer intrekkend en dan weer optillend voor de obstakels in het water en onze hoofden ondertussen buigend om laaghangende takken te ontwijken. Sommige sloten waren ook zonder obstakels zo smal dat we stukken met ingekorte riemen moesten roeien, voor mij een nieuwe vaardigheid. Ook van het stuurmanschap of stuurvrouwschap werd flink wat geëist op deze tocht, waar menig smal bruggetje gevolgd werd door een haakse bocht. 

2019-03-20-roeien-in-een-schilderij-van-ruysdael-1We kwamen in de Horsten onder een brug door, waarover ik altijd naar Rijnland fiets. Grappig om die plek nu eens vanaf het water te zien. Een volgende brug waar we onderdoor moesten, was zo laag dat zelfs liggen niet meer hielp omdat de boten zelf te hoog waren. Gelukkig bleek het mogelijk de houten balken op te tillen door een paar potige, jongere roeiers die we bij ons hadden. Zelfs aan krachttraining ontbreekt het op een toertocht dus niet.

Het landschap waar we doorheen roeiden, was prachtig met zijn kronkelende sloten, omzoomd met bosschages en weilanden. We leken wel verzeild geraakt in een schilderij van Ruysdael met een paar koeien van Paulus Potter op de kant. 

Voor de lunch legden we aan bij manege Santhorst aan de Papelaan in Voorschoten. De toercommissie had geregeld dat we hier op het hoge terras met uitzicht over de mooie omgeving onze boterhammen mochten eten, terwijl twee aardige dames ons van koffie en thee voorzagen. Het was een relativerende gewaarwording om zo uit de boot in deze wereld van het paard terecht te komen, ieder zijn liefhebberij.

Na de lunch kwamen we eerst langs de plek waar de RijnlandRoute wordt aangelegd en vervolgens roeiden we door de Leidse wijk de Stevenshof. Daarna kwamen we uit op de Rijn, waar we vaart naar de vereniging konden maken. Daar sloten we af met een borrel buiten in de zon. Het was een prachtige opening, laat het zomerseizoen maar komen!

Ik stap komende week weer met evenveel plezier in de skiff, maar waarom zou ik me daartoe beperken? Laat je ook eens leiden door de toercommissie en ontdek wat er allemaal nog meer mogelijk is op Rijnland.

 

Pien van der Hoeven

 

deel dit bericht


 

Plaats een reactie

Inloggen om een reactie te plaatsen.


Er zijn nog geen reacties geplaatst
 
 
 
 
 
 
rvr-logo-geel-500

Contact

Recreatiegebied Vlietland
Oostvlietweg 63
2266 GN  LEIDSCHENDAM
071-5610314
siraterces.[antispam].@rvrijnland.nl

 

Nieuwsbrief

Meld je hier aan voor de tweewekelijkse nieuwsbrief. Afmelden kan via de link in de nieuwsbrief. 

 
 
 
 

© 2024 RV Rijnland

 
 

Laatst bijgewerkt op 29 september 2023