Het waren niet alleen engerds die zaterdagavond de 28^e oktober, maar gestoord waren ze wel. Wie gaat er nu bij nacht en ontij het water op of loopt rond als een zak ‘friet’? En dan het weerbericht: noordwesterstorm in Noord-Nederland en windkracht zeven met zeer harde windstoten langs de kust. En toch maakten een zestal bemanningen de boten gereed voor de zogenaamde “Lichtjestocht” door nachtelijk Leiden.

En die storm en de voorspelde regen? Die komt pas rond 22.00 uur en dan zijn wij al weer lang en breed achter de chocolademelk, zei het zeer dynamische en organiserende duo Els en Florence. Dat Florence zich deed vergezellen van dochter Sophie was onvoldoende geruststellend.

Chocolademelk? Sinds wanneer drinken we chocolademelk op Rijnland? Een aantal engerds, gehuld in zwarte mantels of bebloede overalls, compleet met enge ogen en vampier-tanden, hadden blijkbaar meer zin in bloed, vers bloed! Toch zag je, te midden van al dat gespook, ook gewone Rijnland-leden die hun boten met lichtjes aan het versieren waren. Er gingen meters plakband verloren aan goedkope en zeer ‘kitsche’ kerstversiering uit de “Action”. Dit gerief gaat voor nog geen twee Euro over de toonbank en toch was een aantal verbaasd dat voor die prijs geen batterijen bijgeleverd werden. Die gingen dus de andere ploegen af op zoek naar reserve-batterijen.

Tenslotte gingen alle boten in de invallende duisternis te water en vertrokken richting “Cronenburg” om daar rechtsaf de oude “Trekvliet” op de varen. Dan kon je aan de “Jan van Goyenkade” en daar is het overdag al heel moeilijk de boot langs woonboten, ophaalbruggen en ‘peurbakken’ te manoeuvreren. Gelukkig was de organisatie zo gek nog niet of er waren wel ervaren stuurlieden ingezet, in een enkel geval gerekruteerd uit oud-jeugdleden, want ook zij waren opgeroepen de gelederen te versterken en de band met de vereniging warm te houden.

Dan gaat het langs een openstaande sluisdeur de “Witte Singel” op en in kiellinie door de Singel in de hoop en verwachting dat de voorste boot dan wel de weg weet te midden van  bruggen, kaden en heel veel donkere hoeken. Een aantal had dan ook de riemen van lichtgevende ringen voorzien om te weten waar de riem bleef in het duister. En het weer? Ja, de organiserende ‘weerheksen’ hadden het goed gezien. De wind wakkerde wel aan, maar bleef binnen de perken en de aangekondigde regen bleef waar deze was. Niet hier, maar daar!

Na de singel ging het over de Oude Rijn, langs de Apothekersdijk naar het “Galgewater”. “Galgewater”?  Doe niet zo eng! Hingen er nog lijken te bungelen of lagen er geradbraakte lieden op het rad te vergaan? Neen, niets gezien. Toch een minpuntje voor de organisatie, die verder absoluut een tien verdient voor dit evenement. Dank jullie wel, organisatoren en deelnemers, een heel leuke tocht waar niet alleen de leden, maar ook de jeugdleden en ook leden van de CAR aan deelnemen. Een extra compliment voor de CAR-leden. Het is niet niks zo’n tocht van zeven kwartier en nog in het donker ook te varen.

En die engerds? Die waren de volgende ochtend verdwenen. Achtergebleven in donkere holen en hoeken? Maar wellicht klaar om bij duisternis en slecht weer toe te slaan. Volgend jaar misschien?

Joost Paijmans.