Afgelopen zaterdag werd de sluitingstocht gehouden. Begin oktober kan het weer erg wisselvallig zijn, maar de weergoden waren ons erg goed gezind en het beloofde een stralende dag te worden.

Om 9 uur kwamen we bijeen in de sociëteit en daar hing, keurig voorbereid, een uitgeprinte lijst met de botenindeling aan het raam. Het leuke van dit soort tochten is dat je niet weet bij wie je in de boot komt  en aangezien ik nog lang niet iedereen ken, is dit een hele leuke manier om andere leden te leren kennen!

Tijdens een kopje koffie kregen we uitleg over de route en daarna konden de wherry’s uit de loodsen worden gehaald. Stiekem vind ik het op pad gaan met een wherry wel heel relaxt. Je gaat wel niet zo hard als in een C4 boot, maar je hoeft niet tegelijk te sturen en te navigeren en bovendien kun je ook makkelijker wisselen.

Eenmaal onderweg werd er naast het roeien ook lekker gekletst. En tegen lunchtijd waren er echt leuke verhalen verteld. Van een klapband op de A4 tot een verhaal over een reis in Thailand waar iemand in haar bil was gebeten door een kogelvis en een ander teamlid deed vrijwilligerswerk voor een flying doctors stichting in Afrika. Zo bijzonder!

De lunch was in Coazy, een gezellig ingerichte brasserie in Warmond direct aan het water gelegen. We konden met de hele groep lekker buiten zitten. Nadat we allemaal lekker hadden gegeten, werd er een groepsfoto genomen met het meer op de achtergrond. Een vriendelijke passant wilde de foto wel nemen en wij deden ons best een beetje leuk te poseren. Toen de foto genomen was en de passant uitvoerig was bedankt, bleken er ineens nog drie dames op het toilet te hebben gezeten. Geen probleem, we deden het gewoon maar weer overnieuw.

Na de luch gingen we via Leiden weer terug naar de roeivereniging. Nog even over dat wisselen van plek in de boot: Wij hadden een teamgenoot die wat moeite had met lopen en daardoor ging het wisselen niet zo makkelijk, maar gedurende de tocht werden we er steeds handiger in. Uiteindelijk hadden we de ultieme wissel techniek ontwikkelt. Die luidde als volgt: Zij ging halverwege de boot wijdbeens staan en ik kroop gewoon tussen haar benen door! Dit tot grote hilariteit van de rest van het roeiteam en ook een toevallig passerende wherry konden het niet nalaten om te roepen hoe grappig dit er wel niet uit zag.

Eenmaal weer terug op de vereniging ruimden we de wherry’s weer op en gingen we binnen nog even napraten over de ontzettend leuke dag. Mede dankzij het vreselijk mooie weer was het weer een succes geweest!

Esther Droppert

 meer foto's