Belevenissen van de bemanning van een hele stoerevieren boot. 

Wij, 5 stoere vrouwen, hadden er zin in al twijfelden we een beetje aan onze conditie. 30 km was best veel. Eenmaal in de boot vorderenden we gestaag. Dus na 7 km vonden we het tijd voor koffie en thee en na alles weer te hebben uitgeplast gingen we vol goede moed verder. We kregen er steeds meer zin in. We gingen dan wel niet snel maar met ons technisch roeien zat het iig wel goed vonden we.

Het was een opluchting toen de golfclub bij Noordwijk in zicht kwam en we waren iedereen erkentelijk dat ze best wel wat lang op ons gewacht hadden.

Tijdens de heerlijke lunch werd het steeds gezelliger door de vele verhalen over vroeger en  hoe groot het verschil met nu was. De jonge kinderen moesten het toen met 1 stel ondergoed in de week doen want een wasmachine had men niet. Toen een van ons als kind een weekje bij tante mocht logeren schok ze bij het openen van haar koffertje. Er lagen 7 stuks ondergoed in en wat angstig riep ze uit dat ze toch maar één week zou gaan logeren en niet zéven.  En dan die huidige mooie series op BBC over het dierenrijk.  We hadden nooit geweten dat er mannelijke mieren waren die over een telescoop …. beschikten die na uitschuiven wel drie maal zo groot was als de mier zelf. We namen nog maar een slok thee.

Veel te snel moesten we weer aan het tweede gedeelte beginnen. Een zitmatje verwisselde tijdelijk van eigenaar en oh wat een luxe was dat. Het duurde niet lang of de boot van het Weer en Wind team zoefde ons voorbij. Uitslovers hoor, maar ons technisch roeien was vast wel beter.

En toen op de hoogte van nummer 21 op de kaart voeren we het Oegstgeester Kanaal in waar we een beetje laat achter kwamen. Het was moeilijk om daar een geschikte plek te vinden om te wisselen. Toch maar ergens geprobeerd en ja toen zat de boot muurvast. Onze kapitein stapte onverdroten het water in, trok ons vlot en sprong weer zwierig in de boot. Ze had wel haar leeftijd mee hoor. Na weer enkele kilometers was een goede rustpauze nodig. Bij Valkenburg (nr. 24) schoven we een recreatiegebied binnen waar we gevloerd op de vlonders gingen liggen. Het zonnetje scheen heerlijk maar we moesten toch echt verder na gemeld te hebben dat we rondom vijf uur wel op Rijnland zouden zijn. Het werd nog wat later maar Jörg en nog enkele anderen hadden op ons gewacht en er werd zelfs geklapt voor ons. Hoewel wat lichtelijk beneveld hielpen enkele heren ons met het sjouwen van de boot waar we zeer erkentelijk voor waren.

Wij van de stoerevrouwen boot vonden het een mooie goed verzorgde tocht. Hartelijk dank daarvoor aan de organisatoren. Stoer vonden we onszelf ook. Tenslotte hadden we de meeste kilometers geroeid van allemaal!!!!

Maar wie waren nu die vijf stoere vrouwen? Degene die het raad krijgt een eervolle vermelding in de volgende Nieuwsbrief.