Voor het einde van het jaar 2017 staan we stil bij een bijzonder jubileum. De Teubner VIII mocht dit jaar zijn vijftigste bestaan vieren. Acht mannen in een boot en één vrouw, zoals ze begonnen en lang gebleven zijn, zou een mooie titel zijn voor een boek over hen. Zij wilden namelijk ooit Jerome K. Jerome’s ‘Three men in a boat’ tot ploegbijbel verklaren. Inmiddels hebben ze zelf een andere ‘bijbel’.
In 1967 klein begonnen in een single wherry uitgegroeid van vier tot acht. Met Elly Tromp al die tijd als stuurvrouw en enig vrouwelijk ploeglid.

De ploeg koos direct voor recreatief roeien. Met niet zozeer het ‘willen winnen’ voor ogen, maar het roeien met elkaar en in goede harmonie een hechte band smeden met ploeggenoten en hun achterban. En die band van betrokkenheid en belangstelling voor elkaar ontstond dan ook. Veel redenen voor feest. ‘Joie de vivre’ is dan ook hun motto. Lees hun lustrumboek en naast roeiverhalen val je van het ene feest in het andere. In al die jaren is de ploeg een ‘grootfamilie’ geworden. Met vele tradities, zoals de jaarlijkse bijeenkomst ‘The State of the Eight’ waarin de gebeurtenissen van het afgelopen jaar de revue passeren, roeien, feesten, maar helaas ook verdriet.
Bijna 25 jaar heeft de ploeg een uitwisseling gehad met de Irregulars van de London Rowing Club, ook dat was altijd weer een groot feest en een mooie traditie waar ploeg en partners enthousiast aan deelnamen.

Jaren geleden maakte ik kennis met deze ploeg die er een bijzondere liefhebberij op nahoudt. Zij houden een logboek bij en lezen tot de dag van vandaag ‘één jaar na dato’ het verslag voor, de zogenoemde ‘schriftlezing’ waarin nautische aspecten als ‘over bakboordhangen, korte haal, achterblijven, snel oprijden’, maar ook sociale genoteerd worden, én zeer literaire ontboezemingen. Het zijn schrijvers, filosofen en levensgenieters deze roeiers van het eerste RV-Rijnland-uur.

Duik je in de geschiedenis van de Teubner VIII, dan duik je in de geschiedenis van de slechts twee jaar oudere vereniging, en zie je ook de ontwikkelingen in de maatschappij en de loop van het leven zelf. De eerste achten werden aangekocht, de boten werden moderner, voortaan mochten ook partners, de Teubnerinnen, mee roeien als de acht eens niet volledig bemand kon worden. En helaas, van ‘boven de hoofden bakboord onderdoor’ is de laatste jaren geen sprake meer. Met het klimmen der jaren wordt er steeds minder in een acht geroeid, nu meestal in vieren en heel soms in de dubbelacht.

Is er nog een ploeg op Rijnland die zolang al bestaat en zo lang met elkaar roeit? Nee, de Teubner VIII is ontegenzeggelijk de oudste ploeg van de vereniging.
Weer of geen weer, de ploeggenoten zijn op de vaste maandagmiddag op Rijnland te vinden. Er zijn zelfs al leden die niet meer roeien, maar wel naar Rijnland komen. Het sociale aspect immers is een groot goed van deze club.

Teubner VIII bij 12,5 jarig bestaan, nog bij het oude verenigingsgebouw

Veel hebben ze ook voor Rijnland als vereniging gedaan, zo was er een forse bijdrage zowel financieel als fysiek aan de totstandkoming van het huidige gebouw, de bestuurskamer heette zelfs ooit ‘het Teubnerkabinet’, waarbij aangegeven was: ‘Het staat het bestuur vrij daarvan gebruik te maken als de Teubner VIII niet aanwezig is.’ Zo zijn er ook de voor alle leden nuttige jubileumcadeaus als weerstation, megaparasol en een mooie ingelijste historische prent van de opmars van de Geuzen naar Leiden voor het ontzet.

De ploeg heeft een vaste bezetting die in de loop der jaren tot stand is gekomen, er zijn mensen weggegaan er zijn nieuwe mensen bijgekomen. Er was eens snuffelcommissie die mensen ‘met wederzijds opzicht-mogelijkheid’ uitnodigde.
Echter, ik heb het gevoel dat de ploeg de laatste jaren niet aan vernieuwing heeft gedaan, en dat is jammer. Het aantal roeiers wordt kleiner, het botengebruik minder.
Een waarschuwing voor de vereniging: vernieuw en blijf vernieuwen.
Ondertussen hoop ik wel dat we de ploeg nog jaren op Rijnland zullen zien, al of niet roeiend.

Cissy Böck