Althans, de meeste leden en niet-leden die dit lezen hebben niet meegedaan met de Rijnland-marathon en wrijven zich in de handen omdat zij niet een emmer moesten lenen om de boot leeg te hozen. Neen, mij niet gezien, maar waarom een emmer?

De Rijnland-Marathon wordt al jaren georganiseerd door de Zaterdagmiddag-ploeg (ZAMIP). Deze ploeg heeft door het overlijden, vergrijzing en verhuizing van een aantal leden aan getalsmatige kwaliteit ingeboet, maar als de marathon voor de deur staat zijn ze er weer. Vroeger lag de organisatie in handen van Jan Doffegnies, maar na zijn verhuizing naar Amsterdam is het overgenomen door met name Job Dresden, daarin ondersteund door Gerbrand, Gijs, Nol, Joost, Adriaan, Nico, Arthur, Martin, Bert en nog meer.

Er valt veel te regelen voorafgaande aan de dag dat de marathon gehouden wordt. De KNRB moet worden geïnformeerd, de betreffende informatie op onze site moet worden aangepast en de route moet worden gecontroleerd en bij veranderingen verkend. Om die reden hadden Job, Gijs, Martin en Joost de route al ‘voor-verkend’ en de nieuwe route, die niet over de Kaag gaat, minder windgevoelig is en daarom minder snel afgelast hoeft te worden, goedgekeurd.

Gerbrand had een administratie excel-sheet gemaakt waarin de gegevens van de deelnemers, de financiën, de tijden en nog meer waren opgenomen; Gijs had de nieuwe routebeschrijving op een kaart vastgelegd, vermenigvuldigd en geplastificeerd; Joost was naar de fa. Scheffers in Leiden gegaan voor nieuwe medailles en had ook een etiket gemaakt voor de flessen wijn, die aan de winnaars van de aan de tocht verbonden wedstrijd werden uitgereikt. Job nam de catering en de algehele coördinatie voor zijn rekening en zo kregen alle leden van de ZAMIP een taak toebedeeld.

Er waren een draaiboek en een deelnemerslijst en wat kon er dan nog misgaan? Nou op de dag van de tocht ging Arthur de nummers voor op de boten even pakken en kon ze nergens vinden. Paniek! Goede raad was duur tot bleek, dat Gijs ze een paar minuten eerder had gepakt en klaargelegd op de ontvangsttafel, waar hij en Joost de deelnemers verwelkomden, controleerden of ze betaald hadden en ze de routebeschrijving en meer uitreikten. Job had gezorgd voor koffie, thee en koek en nadat iedereen gearriveerd was van de zestien deelnemende ploegen werd uitleg gegeven over de route. Nou heb je een kaart en een routebeschrijving en als je er eerder bent geweest is het niet moeilijk, maar toch waren er ploegen die meer kilometers maakten dan nodig.

Na de uitleg over de route gingen de ploegen te water. De meeste in door de verenging verhuurde Rijnland-boten, maar natuurlijk Die Leythe met twee ploegen en Hemus uit Amersfoort hadden eigen boten. Dank aan de walploeg die al die boten klaar gelegd hadden en van nummers voorzien. We hadden Caré Groenendijk, die kamprechter is, gevraagd als zodanig op te treden en zij controleerde de boten, zag toe op eenheid van tenue bij de deelnemers aan de wedstrijd, controleerde ook de tijdwaarneming en hielp Joost bij het starten van eerst de vijf wedstrijdploegen en daarna de deelnemers aan de prestatietocht. Overigens had de vereniging maatregelen getroffen om het vertrek van de deelnemers aan de marathon niet in de weg te zitten en de zaterdagochtendploegen waren al rond 8.00 uur vertrokken voor de oefening om na het vertrek van de laatste deelnemer weer aan te meren. Nadat die het vlot geruimd hadden was er ook nog plaats voor een viertal skiff-examens. Neen, dat ging allemaal voortreffelijk.

Maar er was meer. Er waren teams uitgezet bij moeilijke passages en in Leiden wordt de tijd stilgezet om iedereen de gelegenheid te geven in de stad aan te meren en koffie met koek te genieten. Bij de Spanjaardsbrug stond Joost en voorbij de molen “De Valk” stond Gijs en zetten de tijd stil resp. weer aan. Daarna werd de vereniging in gereedheid gebracht voor de ontvangst van de ploegen. 

De eerste die aankwam was een C-vier van Die Leythe even voor 14.00 uur en daarna druppelden de overige ploegen binnen, met als laatsten een wherry met een ploeg van het Utrechtse Viking en een ploeg van Rijnland als aller- allerlaatste. Maar ondanks dat het ver was had hun humeur er niet onder geleden. We waren bijna omgeslagen, bijna een botsing, heel vermoeid, maar wat hebben we gelachen en onderling lol gehad. Als je dan het doel hebt bereikt wacht je een warme ontvangst, een medaille en de goede zorgen van Job en zijn team, waaronder het kersverse lid Ineke en Maria (de partner van Martin). Er waren twee soorten soep, broodjes met knakworst en met kaas en op de tafels stonden kaasstengels, noten en stokbrood en kruidenboter. Neen, dat zag er allemaal prima uit.

Vervolgens werden de prijzen voor de winnaars van de diverse categorieën uitgedeeld. Bij Rijnland moet je zijn voor de prijzen, want er waren vijf aan de wedstrijd deelnemende ploegen in vier categorieën. 

Dat betekende dat op één ploeg na ieder ploeglid een fles wijn ontving van het welbekende “Château Rijnland”. Het kon niet op! Gefeliciteerd Die Leythe (C4mixed en C2), De Gorcumse (C4 vrij) en de Zaankanaries van de RV De Zaan (wherry).

Oh ja. Die emmer. Nou, als je een slechte weersvoorspelling hebt valt het altijd mee en de meeste ploegen hadden helemaal droog of met een paar druppeltjes de tocht geroeid, maar er was er minstens één die toevallig een van de vele korte piekbuien kruiste en aan de slag moest om de boot leeg te hozen; maar wat hebben ze gelachen.

Joost Paijmans

 Meer foto's