Het ondenkbare is gebeurd. Cissy Böck, ons ploegmaatje en nestor van de dames veteranen-8, is op 5 september op 76-jarige leeftijd overleden. 

Ongeveer 20 jaar geleden werd Cissy samen met haar man Evert Gianotten lid van Rijnland. Zij vonden ieder hun eigen weg binnen de vereniging. Cissy ging roeien in de dames veteranen-8, waar zij zich al snel ontpopte tot een van de gangmakers van de ploeg. Kwam zij ’s morgens de kleedkamer binnen dan ontstond er gelijk al reuring. Ze zat vol verhalen en had altijd wel iets boeiends te vertellen. Over een boek dat ze had gelezen, een film die ze had gezien. Ze prees ze aan en gaf tips over concerten, opera of toneel. Zo inspireerde ze ons om ook dat boek te gaan lezen of naar die film of voorstelling te gaan. Daarnaast kon zij zich ook altijd weer druk maken over tassen die op de banken stonden. Die hoorden eronder of boven in het rek!  Ze was niet alleen onze nestor, maar zeker ook ons geweten. 

Als roeister zat ze graag op de boeg met dat onmiskenbare, kleine gele hesje aan. Op die plek had ze overzicht en kon ze zien of alles goed ging.

Ze had als een van de eersten van haar ploeg ‘sturen-8 permissie’ gehaald. Wanneer wij weer eens zonder stuur zaten, dan was Cissy vaak bereid deze taak op zich te nemen. Maar een wedstijd sturen.., nee, dat deed ze nooit meer. Jaren geleden had ze zich over laten halen de Head te sturen. Het ging goed, totdat ze dacht dat er geroepen werd naar de andere kant van de baan te moeten en daardoor in het riet kwam. Het duurde een seconde of wat voordat stuurvrouw en ploeg hiervan bekomen waren en de race verder uitgeroeid werd. Nadien werd het verhaal mooier en mooier, maar een wedstrijd sturen deed Cissy niet meer.

Wanneer zij zelf niet meedeed aan een wedstrijd, dan liet zij het nooit na haar ploeg enthousiast aan te moedigen, hetzij meefietsend langs de kant, hetzij per app. En appen deed Cissy graag. Zodra een berichtje binnen kwam in de groepsapp, volgde vaak direct haar commentaar hierop. Dat de woordvoorspelling soms iets totaal anders maakte van haar bericht, deerde haar niet. Nu hebben jullie wat te puzzelen, was haar reactie op onze verstuurde vraagtekens.

Zij voelde zich betrokken bij het wel en wee van haar roeimaatjes. Ging het wat minder met een teamlid, dan kwam zij in actie. Zo stond zij een keer met een door haar bereide maaltijd voor de deur bij een net uit het ziekenhuis ontslagen teamgenoot, die had gezegd zich wel met diepvriesmaaltijden te redden. Koken deed ze dan ook graag en liet velen ervan meegenieten. Toen zij nog in Delft woonde, werd de hele ploeg met aanhang uitgenodigd voor een Indonesische maaltijd door haar in de dagen ervoor bereid.

Met haar gevatte, relativerende en soms licht ironische grappen ging Cissy ook haar eigen fysieke wel en wee te lijf. Voor de meesten van ons werd pas deze zomer duidelijk dat Cissy een hartoperatie moest ondergaan. Tot de dag voor de operatie werd er druk geappt en gebeld met de ploeg. Ze was optimistisch en zag het revalidatietraject al voor zich. Ze zou zeker weer gaan roeien. In april misschien al en dan op naar de Spaarne Lenterace, want dat was altijd zo’n leuke wedstrijd.

Het heeft niet zo mogen zijn. Tot onze grote ontsteltenis en verdriet hoorden we dat Cissy aan de gevolgen van de operatie is overleden. We zijn verslagen en stil door dit abrupte einde van een mooi mens en van een dierbare ploeggenoot.

Vaarwel lieve Cissy, het zal stil zijn zonder jou in de ploeg.

Dames Veteranen-8 en coach: Anja, Anneke, Carien, Ineke, Joan, Lieneke, Liesbeth, Lucia, Margreet, Mathilde en Ton.