Uitgesloten dat er iets mis zou kunnen gaan. De ZAMIP-ploeg had veel getraind, meegedaan aan de ‘Zijlhead’ van 4,8 km, aan de ‘Vliethead’ van 6 km, ettelijke malen als training zes kilometer hard geroeid, iedere maandag op de ergometer en ook de tactiek was besproken. Wat kan er dan nog mis gaan??!!

Wel was er na het verlies van "Onze Els" een nieuwe stuurvrouw gezocht en gevonden in de persoon van Bianca Hofman en met haar waren de baan, het verloop van het parcours en alle eventualiteiten doorgesproken. Natuurlijk waren er ook enkele mindere ontwikkelingen, zoals een ploeglid van het eerste uur die de verleiding, of beter dwang niet kon weerstaan toegelaten te worden tot de 'vermeende godenzonen' van het Bazuin/van Gessel collectief, en verder was een ander ploeglid, ook al van het eerste uur, tegen een blessure opgelopen, zodat de ' eerste reserve', de enige die altijd zeker is dat hij de 'Head' zal roeien, was ingezet. Laatstgenoemde heeft meer dan uitstekende contacten in de hemel vanwege dat hij bij de 'Paters van Tilburg' in Haaren bij Oisterwijk het lager onderwijs genoot, daar foutloos de 'dees en tees' bij de voltooide deelwoorden leerde plaatsen, maar ook altijd een '10' scoorde bij het catechismusonderwijs. Er werd dus afgesproken dat het tijdens de wedstrijd niet zou regenen en niet zou waaien. Voortaan zal hij in zijn gebeden ook opnemen dat de tijd van het opriggeren van de boot binnen deze bede valt, want om aan de wens van de ploeg te voldoen, liet het opperwezen het voorafgaande aan de wedstrijd nog eens lekker 'uitregenen', Jammer!

De wedstrijd zelf verliep in eerste instantie goed. We waren wel veel te vroeg aan de start, maar die was verder goed. Wel was de eerste ons achtervolgende ploeg een half maatje te groot. Daarin zat nota bene ook de clubvriend en oud-ploeggenoot bij Njord, samen met Peter van Gessel, Paul Wintgens, die bij Het Spaarne roeide. "Dat ga jij niet winnen, Joost" sprak hij tot zijn oud-stuurman. "Dan moet je wel je best doen", was het antwoord en inderdaad ontspon zich een strijd tussen deze ploegen die pas bij de 'Grote bocht' beslist werd in het voordeel van Het Spaarne. Inmiddels was de ZAMIP-ploeg, die dus net ingehaald was ook een ploeg van De Hoop aan het inhalen. Deze opeenstapeling van problemen was even te veel voor de 'kersverse' stuurvrouw. De grote bocht alleen al en dan ook nog ingehaald worden en zelf inhalen. Ondanks het commando ' bakboord best' en het trekken aan de juiste kant van het stuurtouw omarmden de ploegen van Rijnland en De Hoop elkaar en deze omarming bleef maar voortduren ondanks de oproep van de aanwezige kamprechter daar meteen een einde aan te maken. Na bijna een minuut maakten de ploegen zich los uit deze lethargie en hervatten de wedstrijd. Helaas had De Hoop het niet als een 'blije en welgemeende hug' ervaren, maar als een onrechtmatige verstoring van het wedstrijdverloop. Dat protest betekende 15 strafseconden, maar omdat de ploeg niet meteen gereageerd had op het bevel van de kamprechter werd zij uitgesloten van verdere deelname. Dat de ploeg toch nog de finish bereikte in een, ondanks de aanvaring en het daarmee gepaard gaande tijdverlies, aanvaardbare tijd was een troost. Maar zoiets, uitgesloten te worden, hadden we niet voorspeld en misschien ook niet gewild. Volgende keer onze gebeden maar eens nauwkeuriger en vollediger uitsturen.

Joost Paijmans