Of ik zin had om met Bart en hem een tocht te gaan roeien in België, vroeg Robert mij eind augustus aan de koffietafel, na het zaterdagochtend-roeien: en of ik misschien nog iemand anders wist die mee wilde? Het ging om de Blauwwitte toertocht, jaarlijks georganiseerd door de Koninklijke Roeivereniging Sport Gent.

En zo geschiedde het dat Bart, Nicolette en ik op vrijdagavond 29 september naar de historische stad Gent in Vlaanderen reden, waar in een jeugdherberg om de hoek van het Gravensteen Robert ons opwachtte. Hij had er al anderhalve dag Gent en Brugge op had zitten, en daardoor een kleine culinaire voorverkenning kunnen doen: en zo genoten we die avond van een zeer fijne maaltijd in een restaurant met een fantastisch Art Nouveau interieur.

Na een onrustige nacht met een wel heel luid snurkende slaapzaal-genoot, meldden we ons de volgende ochtend om 9:30 bij de jachthaven in Deinze, het startpunt van de toertocht. In Deinze lag een blauwe houten C4 genaamd de “Schelde” voor ons klaar, met daarbij een extra lokaal bemanningslid. Deze Vlaamse tijdelijke ploeggenote Ilse paste, zo bleek later, zeer goed in het team maar moest even wennen aan de Nederlandse commando’s. ’s Lands wijs, ’s Lands eer: voor bakboord en stuurboord gebruikte zij ‘rood’ en ‘groen’, en zaken als “bakboord best”, “stuurboord sterk” en “slagklaar maken” waren nieuw. Nieuw voor ons was het woord “Sas”, wat een sluis bleek te zijn, die open stond maar waar we vanwege de lengte en nauwe doorgang met een touw door getrokken werden

Naast lokale ploegen uit Gent en onze Rijnlandploeg, waren er nog drie andere Nederlandse ploegen: van DDS uit Delft, RV Iris uit Lisse en RIC uit Amsterdam. Een stevige Nederlandse delegatie dus, waar de organisatoren blij mee waren omdat de tocht anders niet door had kunnen gaan. In totaal vertrokken er 10 boten en 56 roeiers. Daaronder de “Kerkeboot”, een enorme sloep-achtige boot met 14 roeiers, waarin de Lissenaren waren ingedeeld. Omdat de jachthaven geen echt roeivlot heeft, werden de boten via een helling met behulp van een man in wetsuit te water gelaten, waarna er van een steiger werd ingestapt. 

De tocht van 31.5 km voerde over de Leie, een sterk meanderende rivier met hoge oevers, en door een landelijke streek die een beetje het Gooi van Vlaanderen is. Met name aan de zuidoever passeerden we zeer veel, zeer riante villa’s en landhuizen, met kaarsrecht geknipte heggen, tot perfecte kegels geknipte coniferen, grote gazonnen zo vlak als een biljartlaken en kunstzinnige sculpturen – inclusief, bij een villa die we daarom tot “Jurrasic Park” doopten, een levensgrote Dinosaurus. Met enige regelmaat werd ook een robot-maaier in zijn natuurlijke habitat gesignaleerd. We durven niet te schatten hoeveel al-dan-niet zwarte miljoenen we langs zijn geroeid.  

Het weer was ondertussen perfect: weinig wind, nog wat koel bij aanvang maar later 23-24 graden en zeer zonnig. Alsof je in juni roeide in plaats van eind september. Door de zeer bochtige rivier was het een boeiende tocht, met veel stuurwerk en regelmatig “bakboord best!” of ‘stuurboord sterk!”. Er is twee keer op het water gewisseld en twee keer bij een tussenstop. De eerste korte tussenstop was na 13 km bij het aan de Leie gelegen huis van een lid van de organiserende vereniging, met naar keuze een soepje of een smoothie in de boot. Na 19.8 km was er een langere lunch-stop met broodjes, rijstevlaai en koffie bij een jachthaven. 

Dichter bij Gent werd het iets drukker, met motorbootjes, twee aangemeerde luxe jachten die de rivier bijna versperden, en moesten we een enkele maal onhandig kajakkende toeristen ontwijken. Roeiend door de randen van de stad bereikten we de Gentse Watersportbaan, waarna het nog een kleine kaarsrechte kilometer was naar het eindpunt, de sociëteit van KRSG, waar een drankje, hapjes en de lokale zoete delicatesse “Gentse neusjes” klaar stonden. ’s Avonds eindigden we met een gezamenlijke pasta-maaltijd met de Vlaamse gastheren/dames. 

De volgende dag, bij schitterend zonnig nazomerweer, verkenden we als toerist de historische binnenstad van Gent, met o.a. het Gravensteen  (tip: de audiotour van het Gravensteen is hilarisch!) en de Sint Baaf Kathedraal, waar Robert een aparte herdenkingsdienst voor St. Bavo meemaakte met hoornblazers en roofvogels. We deden ons te goed aan wafels, en werden, genietend van een stoofpotje op een terras, nog getrakteerd op een taptoe met diverse fanfares en doedelzakken, waarna we aan het eind van de middag zeer tevreden weer naar huis vertrokken. 

De tocht was gemoedelijk van aard maar uitstekend georganiseerd, en de Leie is een en de Leie is een mooie lieflijke rivier: chapeau voor onze gastvrije gastheren/dames van de KSRG! Het leverde een plezant weekeinde in het Vlaamse, die zeker en vast voor herhaling vatbaar is.

Marco Langbroek (met input van Robert, Bart en Nicolette)