Revange! Dat is wat wij wilden. Vorig jaar hadden we de Zaanmarathon na 35 km vroegtijdig moeten afbreken. Er stond toen een zéér harde wind, één van onze roeiers kreeg een blessure, en zo waren we na 30 km te laat bij het sluisje naar het prachtige natuurgebied het Jisperveld, en dat was einde oefening. Dus: dat gingen we dit jaar overdoen, en nu zou het wél lukken verdorie! Het Jisperveld werd ons hoogste doel.

Op de vroege ochtend van 4 mei troffen Agnes, Nicolette, Robert en Marco elkaar op de roeivereniging om vervolgens naar Wormerveer te rijden, waar roeivereniging De Zaan, die voor de 17^e keer de Zaanmarathon organiseerde, voor ons een C3 genaamd Kwikkel had klaarliggen. Voor Robert werd dit zijn eerste marathon (en zijn eerste afstand boven de 20 km). Het weer was uitstekend: we begonnen en eindigden zonnig, het bleef droog, het was niet te warm, niet te koud, en er stond anders dan vorig jaar bovendien héél weinig wind.

De Zaanmarathon is een leuke 51-km lange marathon die begint pal tegenover de Zaanse Schans, beroemd om haar windmolens.  Na de start wordt er eerst een vijftal kilometers zuidwaarts geroeid, Zaandam in, over de zeer brede en drukke rivier de Zaan. Bij de sluis van Zaandam wordt gekeerd en gaat het langs de andere oever noordwaarts, opnieuw langs de molens van de Zaanse Schans, waar inmiddels de eerste busladingen touristen zijn gearriveerd, zodat we in diverse Japanse foto-albums terecht komen. Dit eerste, stedelijke deel van de route, begeleid door de geur van cacao uit de chocolade-fabrieken, voert langs historische industrieel erfgoed, o.a. de vermaarde Verkade fabriek, zeepziederij de Adelaar, en de monumentale rijstsilo van Lassie. Na 15 km geroeid te hebben wordt bij Oostknollendam de Zaan verlaten en de rustige landelijke Knollendammervaart ingevaren, de polder in richting een plaatsje met de aparte naam Spijkerboor. Vandaar gaat het rondom de hele Starnmeerpolder, via het Vinkenhop (langs kleine huisjes waar ooit walvisvaarders woonden) en de Markervaart.

Die Markervaart was vorig jaar vervelend en is het nu ook: een weinig aansprekend, drukbevaren rechttoe-rechtaan kanaal, waar meer wind stond dan elders op de route. Ondertussen kijken we ook ongerust op de klok: halen we de sluis zo wel? Als we het sluisje naar het Jisperveld bereiken (revange!), hebben we inmiddels 30 km achter de rug. Met nog een C3 en een motorbootje is het wel wat krap in het sluisje tijdens het schutten, wat enige tijd vergt en toch wel een aparte ervaring is. Dan gaan de sluisdeuren open en roeien we het prachtige Jisperveld in: een rimboe van riet, petgaten, slootjes en veenweilandjes waarin je makkelijk verdwaald. Maar eerst gaat het nog even door Wormer, waar in een achtertuin een man nét iets te gretig en verwachtingsvol toekijkt hoe wij een laag bruggetje naderen en ons - tot zijn teleurstelling lijkt het - routineus achterover laten vallen. Vervolgens roeien we door een prachtig verlaten laagveengebied, moederziel alleen. Het navigeren in deze omgeving vergt veel aandacht: het gaat echt om een doolhof van honderden kleine slootjes en petgaten, en zorg dan maar eens de juiste te hebben. Gelukkig gaat het onder de kundige stuurkunsten van Agnes goed. Een poging tot een sanitaire stop levert wat vermakelijke taferelen op waar gelukkig alleen de weidevogels getuige van zijn.

Na ruim 40 kilometer houden de benen van Marco er opeens mee op. Is het een na-wee van de Corona van enkele weken eerder, of hadden we toch vaker moeten wisselen? Terug bij het sluisje staan mensen van RV De Zaan al naar ons uit te kijken (we zijn inmiddels hekkesluiter). Nog 5 kilometers, wederom over de Zaan. Bij de eindstreep worden we met gejuich en een borreltje ontvangen, en staan mosterdsoep en een worstenbroodje klaar. Met een pot Zaanse mosterd en het soeprecept op zak rijden we weer richting Leidschendam, waar het bij aankomst hoost (wat een contrast met de Zaanstreek!), en iemand een botenloods en het verlaten clubhuis open heeft laten staan. Het was een mooie dag geweest, we zijn allen zeer tevreden (we zijn dan nog onkundig van de tragische gebeurtenis eerder die dag). Het Jisperveld: het is gelukt dit keer!

Marco Langbroek