“Wil je dat doen”? Willeke van der Weide was ingenomen met mijn toezegging de organisatie van de “Vliethead”, waar de ‘wedstrijdploegen’ van Rijnland en Die Leythe aan deelnemen (vroeger ook wel Njord) op me te nemen. Als ‘reserve’ voor de Head-acht van de Zamip had ik er tijd voor en daarbij was het niet voor het eerst. De data voor de grote nummers werd vastgesteld op zondag 19 februari en voor de kleine nummers op zondag 26 februari. Toen sloeg het ‘noodlot’ toe, althans, een klein beetje noodlot. De beoogd organisator promoveerde van eerste reserve tot ploeglid in de Zamip en moest dus mee roeien in de ‘grote wedstrijd’. Gelukkig bestond de wedstrijd op 19 februari uit twee heats vanwege dubbel bootgebruik, zodat hij weliswaar de organisatie van de eerste heat in handen van anderen moest leggen, maar aan de tijdmeting van de tweede heat een bijdrage zou mogen leveren. De wedstrijd is zo populair dat een aantal skiffeurs en een dubbel-twee, die voor de “Vliethead klein” het volgende weekend verhinderd waren, vroegen of ze met de ‘grote jongens’ mee mochten starten. Dat mocht! De eerste heat zou worden begeleid door Hester, Erik Serge, Gerbrand en Ruud Brak.

Het was ‘rotweer’ die zondag de 19e maart, maar ieder ‘nadeel heb se voordeel’, zoals ‘de meester’ zei want die harde wind was voornamelijk mee tijdens de wedstrijd. Vooral in het eerste gedeelte kom je jezelf tegen, maar na de eerste twee kilometers van de zes (van hectometerpaal 19.7 tot 13,7) valt het toch mee en probeer je af en toe zelfs beter te gaan roeien. In je ooghoeken zie je “Verse eieren”, “de plaats van het oude gebouw”, “de witte brug” en tenslotte de “Jachtwerf van Mulder”. Nog dertig laatste harde halen en dan denk je “was dat nou alles” en besef je dat je, mede door de harde wind mee, niet alles hebt kunnen geven.
Daarna meteen op de fiets naar Leidschendam door de regen en tegenwind (wat aanzienlijk zwaarder voelde dan die 6 kilometertjes ‘wind mee’) en sta je met Pascal, Gerbrand, Ruud Brak en Job gereed om de tweede heat te klokken. Geen probleem, want het zijn ‘maar’ negen ploegen en je hebt nu ‘wind mee’. Wel werd nog de opmerking gemaakt, dat je de finish zou moeten filmen voor een ‘back up’ als er iets fout zou gaan of als er teveel ploegen tegelijk zouden finishen.

Ja, en dan een week later de “Vliethead Kleine nummers”. We hadden wat ervaring opgedaan met de ‘smartphones’ die over uitstekende stopwatches beschikten, we hadden een extra ‘commissaris van aankomst’ aangesteld en het was nu min of meer droog. De wind echter had niet verstek laten gaan. Het was best een belangrijk besluit om beide heats samen te voegen (geen dubbel botengebruik, maar wel meer dan 25 ploegen) en bij de wedstrijd de (zover bekend) langzamere ploegen eerst te laten starten en de snellere later. Dat zou naar onze mening de wedstrijd spannender maken en zou ook meer vergen van de stuurmanskunst van de deelnemers. Welnu, daarin zijn wij geslaagd. Als je voor deze opstelling van ploegen kiest ‘schuift het veld in elkaar’ en wordt gefinisht in een kort tijdsbestek. Laat je de snelste ploegen het eerst starten dan ‘trek je het veld uit elkaar’, is het minder spannend en kunnen de ploegen meer ‘ongestoord’ roeien.

Waarom deze ‘wijsheden’? Welnu, we hadden voorzien dat de ploegen kort op elkaar zouden finishen en daarom waren er dus twee aankomstcommissarissen, één voor de tijden en één voor de volgorde van aankomst, ingezet. En ook waren er bij de “Vliethead Kleine nummers” rugnummers ingezet om bij de finish duidelijk te zien welke ploeg het betrof.

Toch ging deze opzet op een bepaald moment de mist in. Er kwamen te veel ploegen tegelijk aan bij de “Knipbrug”, met alle commotie en ergernis van dien, maar ook bij de finish. Daarbij waren de rugnummers als men aan de overzijde van de Vliet voer ‘en profil’ niet zichtbaar. Daarom zijn met name in het tweede deel van de uitslagen fouten gemaakt in de volgorde van aankomst. Zover we hebben kunnen nagaan was de tijdwaarneming bij start en finish correct.

En wat doe je dan? Na ampel beraad hebben we de deelnemers gevraagd of zij aan konden geven voor welke persoon of boot zij gefinisht waren. Daar is redelijk op gereageerd, zodat we met deze informatie een paar dagen later een redelijk betrouwbare uitslag konden leveren.

De Vliethead, leuk om te roeien, maar vooral ook om te organiseren. Ondanks de fouten in de volgorde van aankomst waren de bedankjes die bij de antwoorden waren gevoegd hartverwarmend. Deelnemers (zie de site) en organisatoren, Hester, Erik Serge, Pascal, Gerbrand, Ruud Raap, Ruud Brak, Jannetje, Elsbeth en Job, dank jullie wel.

Joost Paijmans