FISA World Rowing Masters Regatta 2024 in Brandenburg

Mannen en vrouwen op grote aanplakbiljetten staren ons zwijgend aan. Elke dag opnieuw. Op 22 september zijn er deelstaatverkiezingen. Het spant erom tussen SPD en AfD. De roeiers van de groep Ernst Ford zijn gelegerd in hotel Seehof in Netzen langs een meer op circa twintig kilometer van de wedstrijdbaan. In drie auto’s hebben de afgetrainde veteranen een afstand van ruim 600 kilometer overbrugd om in het voormalige Oost-Duitsland te geraken. In dezelfde auto’s slalommen de roeiers elke dag langs wegopbrekingen en verkiezingsposters van ontbijt naar inspanning. 

De wedstrijdbaan ligt op de Beetzsee, net buiten Brandenburg. Volgens de ervaren Koos Bazuin is de wind vaak een spelbreker. Helemaal ongelijk heeft hij niet, zoals later blijkt deze week. Onze eerste stappen op het wedstrijdterrein zetten we op maandagochtend. Een groot deel van de boten moet opgeriggerd worden en versleept van de botenwagen naar een stelling dicht bij het vertrekvlot. Een meegebrachte stappenteller komt op zo’n achttienduizend stappen uit. Op deze troosteloze en regenachtige ochtend wordt het sjouwen van de boten als een van de zwaarste beproevingen van deze week ervaren. 

Zowel de maandagmiddag als de dinsdag wordt gebruikt voor generale repetities in de diverse roeinummers. De vlagerige wind voedt de slechte reputatie van de baan. Het blijft echter droog en de temperaturen zijn aangenaam, ook in Potsdam, de hoofdstad van de deelstaat Brandenburg waar een deel van de ploeg op dinsdagmiddag de zinnen verzet en zich onderdompelt in de sfeer van monumentale gebouwen uit de tijd van Frederik de Grote. De stadswandeling begint met het verorberen van appeltaart op een terras aan de Oude Markt, een tafereel dat lijkt op de ‘Lunch van de roeiers’, een schilderij van Renoir uit 1880, en eindigt in een modern opgetuigde pizzeria met een geweldige keuken. Enkelen van ons blijken hiervoor een zesde zintuig te hebben, want de hele week zijn de diners het hoogtepunt van de dag, overigens niet in de laatste plaats vanwege de gezellige sfeer waarin de gebeurtenissen eerder op de dag soms van lichtvoetig en relativerend commentaar worden voorzien. Jammer dat Ernst als coach de spontane analyses niet heeft kunnen meemaken. Vlak voor vertrek naar Brandenburg gooide corona roet in het eten. 

Wedstrijden gaan gepaard met emoties. Verwachtingen moeten vaak worden bijgesteld, net-niet-situaties uitentreuren geanalyseerd en klinkende overwinningen gevierd. Dat laatste overkomt de groep Ernst Ford slechts eenmaal. De G-vierzonder (Jan Willem, Jaap, Bert en Engbert) herhaalt het kunststukje van Libourne, weet de eerste 500 meter een voorsprong te nemen en staat deze niet meer af. Op het blik staat het raadhuis van het oude Brandenburg afgebeeld, evenals de historische figuur Roland die de wacht houdt voor het raadhuis. 

Na de wedstrijd in de G-acht aanschouwt een deel van de ploeg deze geharnaste joker in het echt. We bevinden ons in het centrum van de oudste plaats in deze regio. Een groot affiche naast het raadhuis wijst de bezoeker op de FISA World Rowing Masters Regatta. Onze interesse is echter voor even op de eeuwenlange historie van deze plek gevestigd. Brandenburg an der Havel kent een rijke monumentale architectuur, zichtbaar in straatjes en op pleinen. Een voormalige franciscaner kerk is na een bombardement in de Tweede Wereldoorlog weer opgebouwd met glazen puien. Wolkenluchten lijken door het gebouw te zweven. Een stenen brug over de Havel weet het gewicht van elektrische trams te doorstaan. Geïnspireerd door de wandeling weet Caré vlak voor zonsondergang als stuurvrouw van een internationaal samengestelde vrouwenacht een blik te bemachtigen. 

Het zijn de vrouwen en de jongere veteranen bij Rijnland die de meeste overwinningen behalen en Rijnland in de medaillespiegel als derde vereniging weten te klasseren. Ongetwijfeld zullen hun ervaringen een plek krijgen in de annalen van Rijnland. De oudere veteranen kunnen alleen maar constateren dat het niveau van het veteranenroeien internationaal flink omhoog is gegaan. Regelmatig werd gestreden tegen combinatieploegen met vaak Amerikanen, Engelsen, Duitsers en Zwitsers aan boord. Daan roeide als I-skiffeur in een veld van 48 leeftijdgenoten. Zelfs voor de I-achten waren twee heats nodig. De vraag wordt steeds vaker gesteld waar dit eindigt. De oudste deelnemer bleek 98 te zijn. Een van onze tegenstanders in de dubbelvier had een 95-jarige aan boord, geëscorteerd door zestigers. Volgens de organisatie deden 120 tachtigers mee. 

Ondanks het gebrek aan eclatante overwinningen overheerst bij de groep Ernst Ford tevredenheid over de geleverde prestaties. De H-vierzonder blijft één seconde van de overwinning verwijderd. Later blijkt dat de winnende Duitse ploeg in dezelfde opstelling vorig jaar in München tien seconden sneller roeide dan onze G-vierzonder. Een zekere progressie kan de oudere veteranen niet worden ontzegd. Dat geldt ook voor de G-viermet die op een paar tienden van seconden en de H-viermet die op twee seconden van de winnaar de finishlijn passeert. Bij de overige wedstrijden eindigen de Rijnlandveteranen in de middenmoot, ook in de I-acht en de G-acht. Helaas wordt de wedstrijd van de H-acht op zaterdag afgeblazen. De harde wind als gevolg van de orkaan Boris die in centraal Europa zoveel ellende veroorzaakt, noopt de organisatie in de loop van de dag tot het afgelasten van alle wedstrijden, nadat een viertje langzaam in de golven is verdwenen. En dan te bedenken dat twee dagen eerder het water van het meer bij Netzen als een spiegel de ochtendhemel reflecteerde. 

Met het gevoel dat je ventiel net is leeggelopen beginnen de roeiers eerder dan voorzien aan het afriggeren en versjouwen van de boten die door Hidde van WeCargo professioneel op de stellingen van de botenwagen worden vastgesjord. Het opladen duurt tot ver na zonsondergang. Inmiddels zijn de lichten ontstoken in het Griekse restaurant naast het wedstrijdterrein. Het etablissement is afgeladen vol, maar Willem heeft eerder al zijn charmes in de strijd geworpen om voor voldoende Rijnlanders een plek te bemachtigen. Met muziek en dans wordt het aan de dicht opeengepakte tafels dan toch nog heel gezellig, vooral als de Sirtaki met snelle en langzame ritmes het levenstempo aan tafel gaat bepalen, zoals de wind deze week met het ritme van de roeiers op het water heeft gespeeld. 

Mede namens de veteranenroeiers G, H en I,
Jan van Vliet 

Zie voor de uitslagen: https://www.regattacentral.com/regatta/results2/?job_id=8970&org_id=0