De eerste keer dat ik meeging met een toertocht….. Verzamelen bij RV de Krom in Woerden en dan een tocht van 20 km naar Oudewater. Ik had op een avond max. negen km geroeid… en dan opeens een hele dag??? Ik had geen idee hoe dat zou zijn en besloot dat 20 km er wel in zouden zitten.

Een prachtige dag! Met enthousiasme verzamelden acht, meest zeer ervaren, roeiers zich bij de Krom. We werden door Tineke en Annelies hartelijk onthaald met koffie en cakejes. Twee wherry’s stonden klaar. De tocht naar Oudewater bleek 14 km te zijn, totaal dus 28. Oei…

Eerst de oude Rijn af naar de singel van Woerden. Verder niemand op het water, pas einde middag zouden we twee motorbootjes tegenkomen. Toen onder het spoor en daarna de A12 door. Daarna werd het water smaller, pittoresker, langs prachtige oude huisjes van o.a. Linschoten, Huize Linschoten, weides, bloeiende perenbomen en nog veel meer bloeiende bomen! Het werd laveren tussen de bootjes die links en dan weer rechts aan wal lagen. Opvliegende eenden die zich aan ons stoorden. Witte lammetjes, zwarte lammetjes, eendjes zo klein dat ze beslist vandaag of gisteren uit het ei gekomen waren, ooievaars rustend op hun nesten. Het bleek een kanoroute te zijn, best smal en we waren blij dat er geen kano’s te zien waren. Wat een prachtig weer, zonnig, maar niet te warm, nauwelijks wind. De beschoeiing van de Lange Linschoten was verbeterd: lage randen waardoor je met een kano of roeiboot makkelijk kunt aanleggen en dus ook van plek wisselen. Verderop werd een brug geschilderd. De schilders werkten vanaf pontons die de vaart bezet hielden. Gelukkig waren ze zo vriendelijk de pontons voor ons op zij te varen, zodat wij erdoor konden. Even later volgde een werkeiland, maar kennelijk waren de werklui met lunch en wij konden er net nog slippend langs komen. In de verte de torens van Oudewater. Maar toen, helaas, stuitten wij op een volgend werkeiland wat de vaart hermetisch afsloot. Geen doorkomen aan.

We besloten in de berm onze lunch te nemen en het keerpunt van onze tocht daarmee te markeren. Lanny en Marcel liepen de dijk op, om enthousiast terug te keren met het bericht dat we bij een theetuin waren aangekomen! Een heel gezellige plek, met verrassend menu. Het bestelde stukje appeltaart bleek gestapeld (twee stukken appeltaart op elkaar, tezamen ongeveer zo groot als een halve appeltaart...). Een aanrader dus! Er gingen geruchten rond dat de wc niet pluis was, vanwege rondvliegende heksen die ook het nodige kabaal zouden maken. Een echte heksenketel… Ik ben toch maar naar het toilet gegaan, heb mij rustig neergezet en was omringd door zelfgemaakte vogels die opeens begonnen te zingen. Heel verrassend en aangenaam. Ik snapte er niets van, zouden die heksen dan nog komen? Maar nee, geen sprake van. Naar buiten gaand zag ik dat er nog een tweede toilet was. Een kiertje opengedaan, en inderdaad de heksen vlogen me om de oren, dus snel weer dicht gedaan…

De terugtocht liep voorspoedig, al deden bij sommigen vermoeidheid en pijnlijke billen zich gelden. Tegen mijn verwachting in had ik geen last van blaren, billen, of spierpijn in de benen of armen… maar wel spierpijn in mijn liezen… Dat heb je als je zo weinig getraind bent…ergens kom je je zwakke plek wel tegen.

Iedereen dankte Lanny en Marcel voor de fantastische organisatie en geweldige dag. Er zijn nog veel meer mooie tochten mogelijk vanaf de Krom. En bovendien: we moeten nog een keertje terug naar Oudewater…

Renata de Zwaan