Neem 3 leden van RV Rijnland en 4 leden van wat officieel heet de Oldenburger Ruderverein Oldenburg. Neem vervolgens een Zeevier en een zeeskiff en je kunt met vijf plus één roeien. Gelukkig is Kai lid van beide vereniging dus konden we de zes plaatsen precies bezetten. En met de Zeevier en een zeeskiff doe je dat bij voorkeur op zee. Deze combinatie van mensen en roeiboten verzamelde dan ook afgelopen zaterdag op het parkeerterrein bij de noord boulevard in Katwijk. Het was prachtig weer en de zee zag er vlak uit. De wind was tussen de 15 en 25 knopen en met een golfhoogte van ongeveer 1 meter zou er volgens eerdere ervaringen goed te roeien moeten zijn. Dus boten in het water, insmeren met anti-zonnebrand, zwemvesten om Nederlandse vlag op het hek en roeien. Onlangs wees een instructeur mij op mijn roeistijl “als een Katwijkse visser”, ik voelde mij dan ook soort van thuis.

Eenmaal tussen de strekdammetjes door werden we meteen gedoopt. De golven van de eerste zandbank zorgden ervoor dat het water in bidon bij het drinken van een zout aroma werd voorzien. Job  had in de skiff plaats genomen, maar ik heb niet gezien hoe hij de branding is doorgekomen. Er waren te veel ander dingen om op te letten. Bijvoorbeeld dat ondanks dat het water in de boot tot de enkels rijkte dat totaal geen invloed had op de stabiliteit van de boot. Eenmaal door de branding blijkt het water toch aanzienlijk minder vlak dan het vanaf de kant lijkt. Regelmatig is het water aan bakboord meer dan een halve meter hoger dan aan stuurboord of anders om. Dat maakt het soms lastig om “links boven rechts” te houden. Tijdens de recover blijven de golven gewoon komen en worden de riemen soms uit je handen geslagen als je ze niet goed vasthoud.

Op richting Zandvoort! Dat blijkt nog niet mee te vallen. Wind (NO 13- 18 knp) en stroom ( 1 knp) tegen. Varen voor de kust geeft je toch al het gevoel dat je niet vooruit komt en als dat dan ook werkelijk zo is, dan heb je ruim de tijd om alles goed te bekijken en te constateren dat het huis van de familie Heineken in Noordwijk werkelijk een uitzicht naar alle kanten heeft. Wisselen op “volle zee” blijkt te kunnen en als Kai gaat roeien zien we Job steeds kleiner worden. Het eerste stuk weet hij ons nog goed bij te houden, maar zijn bevoorrading lag in de Kaiman en hoewel dat moet motiveren om aan te haken tikten de tekorten blijkbaar toch harder door. Na ruim twee uur roeien waren we “al” bij Noordwijk noord en was het tijd om een koffie bij een strandtent te halen en om Job in de skiff af te lossen. De manier om te wisselen van boot op zee hebben we niet gevonden.

Terug van de koffie blijkt het toch niet zo eenvoudig om het roer weer aan de boot te haken. We liggen een tijdje in de branding en proberen de boot haaks op de kust te houden terwijl Job met het roer bezig is. Na enige tijd horen we droge plof en ziet Job er ineens uit als een geel Michelin mannetje. Het zwemvest bleek een automaat en vond het blijkbaar nat genoeg. Onder het nog minsten 10 minuten na schateren van Kai zijn we in een uur nog tot ongeveer Noorwijkerhout naar het noorden geroeid. Daarna in iets meer dan een uur terug naar Katwijk waar we de pootje badende badgasten ontwijkend de buitenwatering weer invoeren.Moe maar voldaan… en met veel plezier terugkijkend werden high fives uitgewisseld om deze tocht op zee te vieren.

Kerstin, Kai, Job, Thomas en Wilhelm, mede door jullie heb ik mij uitstekend vermaakt, dank.

Und nun alles ubersetzen Kai!

Jan van der Goes