De meerdaagse zwerftocht naar de weerribben. Het natuurgebied in de kop van Overijssel heeft al jaren een grote aantrekkingskracht op roeiers. Dit jaar voor 45 Rijnlanders. Een paar weken geleden schreef Joost Paijmans al lyrisch over de weerribben marathon: Kan het mooier? was zijn vraag.

Van 26 tot 30 april en van 30 april tot 2 mei waren er twee Rijnlandploegen om zelf (weer) eens te ervaren hoe uniek het is om in dat moeras- en  veengebied rond te varen. Heb je het geluk dat er een vogelaar in de boot zit, dan  zie je nog veel meer: wat een zwarte stipje, niet eens zover,  op een dun takje is, blijkt een karekiet of een rietzanger te zijn, en als je ‘m ziet, hoor je ‘m ook zingen! Het zou je allemaal ontgaan zijn. Jee, fluister je, zo iemand moet verplicht in iedere boot zitten. Extra genieten is gegarandeerd!

De eerste tocht door Kalenberg, eenzijdig roeien of peddelen door het buurtschap Nederland; koffiedrinken iets verderop op de hoek naar de roomgracht onder het ooievaarsnest, waar nu al de kopjes van de jongen over de rand piepten; rondlopen in Blokzijl, Kaatje aan de Sluis met haar Michelin ster is niet zo voor roeiers in korte broek, maar aan de haven  biedt het Mauritshuis een cappucino met -voor wie wil- een blokzijlerbrok, een niet zo kleine plak, heerlijke (zachte)  speculaas. Door Muggenbeet, niet van de akelige stekers, maar oudsaksisch voor ‘kleine beek’. De tweede tocht over de Linde en de Tjonger, op en over de grens van Friesland en Overijssel. Onderweg uitstappen bij de Scheenesluis  Daar stond een leuk huisje te koop, ' t Puttertje , op een prachtig plekje. Wij vroegen ons af wat dit op moest brengen. Prijs 398.000 euro. Voor de naastgelegen molen wordt 349.000 gevraagd. Zomaar een weetje. Of voor de lunch aanleggen bij een zandstrandje aan de Tjonger. Het keerpunt is Kuinre, als veel plaatsjes in dit gebied heeft het een verleden dat ten nauwste verbonden is met de handel over de Zuiderzee. Toen was de zee dichtbij, nu door de Noordoostpolder van het water afgesneden. Het zijn tochten van 30 en 35 km.

De derde tocht, wat korter, een rondje door de grachten en vaarten van de weerribben. Zelf verkennen waar het nog net lukt om er door te komen met de C4 en wherry, of waar alleen kano’s nog vooruit kunnen.

We verbleven, zoals ook vorige keren, in recreatiecentrum de Kluft in Ossenzijl. Gastvrij voor kampeerders, trekhutters en hotelgasten. Het weer was voor de twee groepen heel verschillend. De eerste met zo nu en dan regen en hagel, nogal wat wind en best wel koud; en de tweede met mooie heldere luchten, nauwelijks wind, hoofd, armen en benen insmeren want die zon brandde ongenadig zoals een enkeling ’s avond merkte.  Iedereen heeft genoten. Ja, het gebied blijft een aanrader, hoe het weer ook is.

Mieke Bogaerts, Hans Kruijssen