Tweeën en vieren

De Adegeest
De Adegeest III (2x) werd gedoopt door Duco van Golverdingen. In 1969 en in 1996 kwamen de Adegeest I (2-) en de Adegeest II (2x) in de vaart. De naam verwijst naar een boerderij de Hof Adegeest die in de middeleeuwen waarschijnlijk in het bezit was van het geslacht Adegeest. De naam verwijst ook naar de geestgronden waarop Voorschoten is gebouwd. Het geslacht Adegeest is al in 1220 uitgestorven waarna de boerderij in het bezit kwam van de Van Wassenaers. In 1394 werd het een leengoed van de graaf van Holland. Tijdens het beleg van Leiden werd het gebouw beschadigd maar vanaf 1581 werd Adegeest opnieuw als hofstede vermeld. In de loop van de achttiende eeuw werd het een omvangrijk bezit en groeide het uit tot een buitenplaats. Eind negentiende eeuw is het huis weer verbouwd tot boerderij. In de jaren zestig en zeventig van de twintigste eeuw werd op het terrein de woonwijk Adegeest gebouwd. Van het oorspronkelijke park resteert een openbaar park met rosarium.

De Siglin
De Siglin (4-) werd overgenomen van Laga en niet opnieuw gedoopt. Siglin stamt van het van oorsprong Duitse Sieglinde waarbij Sieg of sigu zegen of overwinning betekent en lind verwijst naar zacht, teder of flexibel. Een zachte overwinning dus. In de Middeleeuwen kwam de naam in verschillende Germaanse teksten voor. Ook in de Noorse mythologie en literatuur verwijst Sieglinde naar een balans tussen kracht en zachtheid. De populariteit van de naam was wisselend. In de 19e eeuw ontstond er een opleving doordat in “Die Walküre” van Wagner het verhaal van Sieglinde een centraal thema was. 

C-boten

De Grünau
De Grünau, (C4x+) is wel in 2023 naar Rijnland gebracht maar de boot is nog niet gedoopt en nog niet in de vaart. Uit het verslag van Michiel Ottolander “Drie jongens en een oude dame” op de website 30 januari 2023:
Hoe het begon: bootsman Barend zag een advertentie van de Alster Ruderverein uit Hamburg. Een C4 te koop, oud maar goed gebouwd zonder structurele schade. Ontworpen als lichte wedstrijdboot. En geheel uit hout opgetrokken. Zou dat niet een vervanger voor De Knip kunnen worden, die weliswaar opgelapt nog best meekan, maar waar wel structurele verbeteringen met veel werk aan zitten te komen? Telefonische inspectie van de Duitse boot volgde en de koop werd gesloten. De Hamburgers kwamen haar echter niet brengen. Vooruit, zei Wim, we gaan haar halen. Met z'n drieën op één dag heen en weer naar Hamburg moet toch kunnen, nog geen 1000 kilometer. We vertrokken dus op zondag 29 januari met de lange botenwagen achter de auto van Fred. Om 6 uur 's ochtends, wel te verstaan, in het pikkedonker. Het weer zat mee, de autobahn was leeg en om half 1 waren we bij de Duitse roeivereniging. We haalden samen met hun bootsman en   materiaalcommissaris de Grünau van de achterste bovenste stelling en legden haar in de schragen. Zo te zien had ze al jaren het water van de Alster niet meer gevoeld. Haar huid was dun, de make-up wat craquelé. Gebouwd begin jaren zestig in Berlijn en vernoemd naar een stadsdeel van diezelfde stad. Maar: licht en rank, een boot met potentie en veel (lak)werk. En 11 meter lang, dus een aanhanger om rekening mee te houden op de terugweg. Op een 10 enkele file na verliep ook die voorspoedig, zodat we om half 9 (weer donker) Rijnland bereikten. We legden de oude dame in de werkplaats ter nadere inspectie door Barend: laatste rustplaats of eindelijk thuis? In dat laatste geval kan de houtploeg losgaan en moeten we misschien een nieuwe naam verzinnen.